Je heb mensen die gefascineerd raken door monsters. Je weet wel..die mythische wezens, die in films of boeken tot leven komen. Als kind was ik altijd bang dat er iemand of iets engs onder mijn bed lag. Ik heb tegenwoordig een laag bed, dus dat geeft voor mij een gerustgevender gevoel. Sophia Kennedy gebruikt de monsters als metafoor voor de buitengewoon intense ervaring dat een opnameproces met zich meebrengt. De video bij de single Orange Tic Tac dient als een passende introductie, waarbij de zangeres met bloedrode lippen in de camera staart. Theatraal dansend terwijl haar lichaam en stemgeluid zich in de meest duizelingwekkende onmogelijke bochten wringt.

‘Ik forceer mezelf echt tijdens het maken van muziek. Daarom kost het mij veel tijd om een ​​plaat af te ronden’,vertelde Kennedy een tijdje terug aan de Duitse muziekwebsite NBHAP. “Monsters” was uiteindelijk een passende titel omdat elk nummer leek alsof het kleine monsters waren die getemd wilden worden’. Het hoesontwerp speelt hier verder goed op in.

Op de afbeelding zit de in het Amerikaanse Baltimore geboren en in het Duitse Hamburg woonachtige zangeres en componiste op een pianostoel in de opnamestudio terwijl ze naar haar telefoon staart. Naast haar opent de vleugel zijn grote mond vol scherpe tanden. Hoewel het instrument een gevaarlijk monster kan zijn, besteedt Sophia er geen moment aandacht aan en kijkt in plaats daarvan op haar mobieltje. Tegenwoordig is het gemakkelijk geworden om niet meer tegen je monsters te vechten, maar ze liever te vermijden door tijd door te brengen in de digitale wereld.

Er is iets met het tweede solo-album van Sophia Kennedy dat je steeds wil opzetten, net zolang tot de nummers volledig tot je doordringen.  Er treedt namelijk bij de beluistering nergens saaiheid op, omdat de zangeres je niet laat vastpinnen op een genre. Kennedy manoeuvreert met een lichte experimentele, extravagante lijn en met een breed scala aan intrigerende muzikale elementen tussen een zekere opgewektheid en een duistere dramatiek.

Wat maakt Monsters zo uniek, gedurfd, vreemd, hoogst excentriek, heerlijk eigenzinnig en rusteloos prachtig? De bruisende samenwerking tussen elektronische instrumentatie en etherische zang die klinkt alsof ze gesampled zijn door een jazzmuzikant uit de jaren zeventig. Ik hou van de kracht van tegenstelling. Voor mij moet er altijd een zekere mate van onbehagen zijn, dat tegelijkertijd ook intrigerend aanvoelt. Dat zoek ik in mijn muziek. Ik wil dat mensen het kunnen voelen – niet per se wat ik voel, maar ik denk dat muziek in het algemeen mensen dingen kan laten voelen die ze niet kunnen verklaren (Bron: website Staged Haze uit Chicago)

www.sophiakennedy.com

www.konkurrent.nl

(Johan Schoenmakers)