Echt een gat in de lucht spring ik nog niet van de troosteloze Lentedagen. Ook het online live weerkaartje biedt niet veel goeds voor mijn gebied met een flinke regenbui op komst. Vlug een uitgave erbij pakken van het Britse Leaf Label, waarbij Matthew Bourne´s Irrealis het gevoel geeft dat de blaadjes ieder moment van de bomen kunnen vallen. Ook al zijn we nog altijd in afwachting van de astronomische Zomer.

Totale onvoorspeelbaarheid en improvisatie is wat deze avontuurlijk ingestelde pianist en het huidige klimaat met elkaar gemeen hebben. Het gaat alle kanten op, maar in tegenstelling tot de weersgesteldheid kan ik van Irrealis wel met volle teugen van genieten. Als een schemerwereld trekken de zeven composities op speelse wijze aan ons voorbij. De complexiteit in het muzikale minimalisme ligt in een subliem oor voor detail.

Gevoel, instinct en innerlijke spanning varen er wel bij, waar slechts een geprepareerde piano dienstdoet. Een term die bedacht is door de Amerikaanse avant-garde componist John Cage. Dat wil zeggen dat het geluid qua klankkleur veranderd – gedempt en vervormd – door schroeven, rubberen gummen en andere voorwerpen tussen de snaren te plaatsen.

Telkens poogt hij ons te prikkelen met zijn meesterlijke improvisaties, die afwisselen en soms ook melodieus overkomen. Het maakt van het in een take live opgenomen Irrealis een interessant en fascinerend geheel.

12-11: Utrecht, Le Guess Who Festival

www.matthewbourne.com

www.konkurrent.nl

(Johan Schoenmakers)