Hiphop staat synoniem voor een levensstijl, een sub- en straatcultuur waarbij rap de taal van de straat is, lees ik op de website van muziekencyclopie.  Maar bij onze site begrijpen wij niet veel van hiphop. Desondanks krijgen wij zo af en toe iets binnen van dit genre zoals onlangs Finally, New van het uit het Amerikaanse Tampa afkomstige duo They Hate Change. Wij doen ons best om hierover iets te schrijven. Wij kiezen NIET voor de weg van de minste weerstand, om albums naast ons neer te leggen omdat het ons ding misschien niet is, maar zoeken juist de uitdaging op. Waar en hoe te beginnen?

Allereerst bij de inspiraties van Andre Gainey en Vonne Parks, die duidelijk geworteld zijn in de rijke traditie van de Amerikaanse alternatieve hiphop met invloeden uit de jungle, drum ‘n’bass en hardcore stijl. Maar ook verwijst naar de opkomst eind jaren tachtig van het Britse fenomeen ‘second summer of love’ – de illegale rave feestjes in Florida en de acid house muziek, die constant op de Engelse piratenzenders was te horen. Diezelfde sfeer van toen ademt, volgens de twee jeugdvrienden, dit debuut van They Hate Change uit.

Heel veel geduld en draaibeurt na draaibeurt door de zure appel heenbijten was de eerste vereiste voor iemand die weinig hiermee van doen heeft. Uiteindelijk hoor zelfs IK, dat de nieuwe aanwinst op het indielabel Jagujaguwar met een wel erg originele albumhoes, overloopt van de potentie. En bovendien meer dan genoeg voor de liefhebber in huis heeft om ongetwijfeld van te kunnen genieten.

www.konkurrent.nl

(Johan Schoenmakers)