Ik heb het en zal het nooit begrijpen. De dagbladen die zich verdringen om zo snel mogelijk een stukje voor de lezer aan te bieden over nieuw werk van een oudheid, zoals nu met Seven Psalms van Paul Simon. Het album met 1 lang nummer over zijn geloof en het nieuws dat hij het grote licht van God heeft gezien. Saai en sentimentele bibberende, oude mannen muziek.

Waar is de NRC, Volkskrant, Telegraaf, AD, Trouw en noem maar op, als er wel iets interessants verschijnt, ver onder de radar opereert, en dus aandacht hard nodig heeft. Zoals met het recent uitgebrachte Standers van het Britse Craven Faults, die niet zoals de artiesten waar de dagbladen over schrijven, een bankrekening bezit van minimaal zes nullen.

Craven Faults is een project van…..ja, van wie? De ware identiteit is een goed bewaard geheim, die mij zeventig minuten lang hypnotiserend en ontspannen onderuit laat liggen en genieten van modulaire synthesizermuziek met subtiele, ritmische verschuivingen. Uitgesponnen en sfeerrijk. En voor hen die denken dat  lange, herhalende en pulserende patronen monotoon overkomt en tot verveling gaat leiden. Daar wringt waarschijnlijk voor de zogenaamde critici van de bekende dagbladen de schoen. Veel succes bij het beluisteren, als jullie dat ooit zullen doen. Het is donker, zwaar, traag, en ik beluister Standers ademloos.

www.cravenfaults.com

www.konkurrent.nl

(Johan Schoenmakers)