Parijs is de stad van muziek en liefde. Het is een magische plek van de Mona Lisa, de Eiffeltoren, Arc de Triomphe, Sace Coeur en de oevers langs de Seine. Het is echter ook een plek die altijd al een liefdesrelatie met muziek heeft gehad. Jim Morrison ligt er begraven en Serge Gainsbourg, Francoise Hardy, Jacques Dutronc en Johnny Hallyday – de Franse Elvis – zijn er geboren. 

De Franse formatie En Attendant kent Parijs van een andere kant. Een kant die velen van ons als toerist waarschijnlijk maar vluchtig zouden zien. We houden van de stad, maar soms hebben we het gevoel dat Parijs niet echt van ons houdt.” De autoriteiten maken het decennialang bandjes als En Attendant Ana moeilijk van hun kunst te leven. Maar ondanks alle problemen blijft En Attendant Ana doorgaan, waarvan het in februari verschenen Principia het meest recente bewijs is. Een albumtitel die verwijst naar Newtons werk over de zwaartekracht.

Iedereen speelt zijn rol en schittert in gelijke mate op een plaat die zorgvuldig is geconstrueerd en gearrangeerd in een jazzy, krautrock, bossanova en melancholisch indiepop jasje. Meer gericht op het samenspel en de melodische gelukzigheid van Margaux Bouchaudon. Het is moeilijk niet verliefd te worden op die zweverige strot van haar.

Net als de voorgangers Julliet (2020) en Lost and Found (2018), maar dan nog iets strakker en stijlvoller heeft de muziek van En Attendant Ana op deze nieuwe schijf iets onmetelijk vrolijks, fris en zonnigs. Je zou zo het veld in huppelen, bloemetjes plukken en een boom gaan knuffelen. Een plaat vol aangename melodieën en harmonieën, die met een heerlijke nonchalante, maar een grote zelfverzekerheidheid de weg naar je oor vind.  Een verleidelijke reis door een dromerige wirwar van stijlen en het unieke en onderscheidende geluid van de groep. De sterkste van het kwintet tot nu toe. Wat een ongelooflijk prestatie.

https://enattendantana.bandcamp.com/

www.konkurrent.nl

(Johan Schoenmakers)