Bij menig verstokte muziekliefhebber zal bij het horen en zien van de bandnaam een lichtje gaan branden. Als die niet refereert naar de gelijknamige jaren zesitg postpunk klassieker van The Velvet Underground, dan weet ik het echt niet meer. Een sympathieke buiging, dat wel, maar dat is ook de enige overeenkomst met de legendarische New Yorkse rockband. Want waar het electrorandje van Cabaret Voltaire en The Cure en Joy Division in een verhoogde versnelling het decor vormde op het debuut Souvenirs, zit de opvolger This House vooral in de donkerste new wave hoek. Ondanks dat het lekker vrolijk en optimistisch overkomt. Onderscheidend klinkt het allemaal niet – herhaling is de kracht van dit Britse gezelschap – maar de elf liedjes zijn top en dat maakt deze plaat zo aangenaam.

www.paleblueeyes.co.uk

www.konkurrent.nl

(Johan Schoenmakers)