Wanneer ik het over bluesmuziek heb, dan heb ik het in eerste instantie over de vorm die mij het meest aanspreekt. Bovendien hoor ik die het liefst uitgevoerd door de authentieke zwarte artiesten wiens namen onontkoombaar verbonden zijn met dit genre. Gasten waarbij de bluesvertolking rechtstreeks lijkt onttrokken uit hun bloedlijn. Blues afkomstig uit Texas (Lightnin’Johnson & Leadbelly), Chicago (Muddy Waters) en uit de Mississippi Delta. (Robert Johnson, John Lee Hooker, en maak het rijtje maar zelf maar af) Muziek origineel uit Afrika, en zich daarna verweefde met de Amerikaanse geschiedenis. Dwars door de jaren van slavernij en depressie. Muziek met een bloedend hart.

 

Wat mag, of mag je verwachten van een witte kerel uit Stockholm? Nou, dat is heel simpel, want na beluistering van Myself and Mine is kristalhelder dat deze man zijn intuïtief muziekhart op de juiste plaats heeft. Hij speelt minstens een gemeen stukje blues zoals zijn zwarte collega’s dit doen. De van origine uit Brooklyn afkomstige Brian Kramer laat horen dat hij zijn positie waard is tussen moderne traditionalisten als Guy Davis of Eric Bibb. Kramer musiceert met bezielende overtuiging. Smeert geen overhaaste bluesriedels uit over zijn plaat, maar neemt de rust en de tijd om verdieping aan te brengen in zijn liedjes. Hij bespeelt zijn antieke Gibson met een gemak waar veel van zijn collega’s een puntje aan mogen zuigen. “Better watch out when you get to Amsterdam, that place while at you up alive” zingt hij in Rainy Day in Amsterdam. Hij verhaalt in dit nummer zijn ontmoeting met Mr & Mrs Earle aldaar. Ook zijn uiteenzetting over een ruwe, doch waardevolle, steen, en zijn vaders job als taxichauffeur zijn een lust voor het oor. Uitstekende akoestische plaat van een uitzonderlijk niveau, nou ja, voor een blanke dan.

 
www.briankramerblues.com
www.myspace.com/briankramerblues
www.youtube.com/watch?v=rUi-tlnLqBI&feature=related
 

(Rein van den Berg)