Matty Charles – Back At Your Door

Matty Charles is een van die muzikanten die het graag simpel houden. Zijn aangename stemgeluid vormt de kern van een klankbeeld waaraan akoestisch gitaarspel van eigen hand en basspel van Josh Stark of Alec Morton plus drumwerk van DJ Mendel toegevoegd wordt. Incidenteel voegt hij daar summier eigen mondharmonicaspel aan toe. Zijn liedjes zijn autobiografisch van aard en kennen een lichte vorm van melancholie met een snufje humor dat weldadig aanvoelt. Stilistisch sluit hij zich aan bij een type troubadour die zijn tijdloze liedjes decoreert met invloeden uit de folk- en countrymuziek. Een duet in een door Gloria Deluxe zangeres Cynthia Hopkins geschreven lied (If I Fell Into You) zorgt voor een welkome onderbreking. Wereldschokkend is het allemaal niet, maar in het genre is dit een album waaraan niemand zich een buil valt.

My Brightest Diamond – All Things Will Unwind

Als de allerfijnste zijde ontwikkelt zich het repertoire op het jongste album All Things Will Unwind van My Brightest Diamond. Een naam waaronder de veelzijdige Amerikaanse muzikante Shara Worden haar werk publiceert. Drie jaar na voorganger A Thousand Shark’s Teeth heeft ze haar volledige begeleidingsband ingeruild voor het New Yorkse kamerorkest yMusic. Op zich een keuze die voor de hand ligt want Shara heeft een afgeronde klassieke opleiding als zangeres op haar cv staan. Een invloed die zich ook stilistisch doet gelden op dit album. Niet dat ze zich fanatiek uitsluitend op deze muziek richt want naast de klassieke muziek vinden ook folk, pop, jazz en cabaret hun bestemming binnen het repertoire op dit album. Liedjes die deels tekstueel de barre omstandigheden in het Amerika van de economische recessie op de schop nemen en deels haar pas verworven moederschap bewieroken. Muziekliefhebbers van het verantwoorde lied kan ik dan ook van harte dit prachtalbum aanbevelen.

Real Estate – Days

Er hangt een buzz rond het album Days van de groep Real Estate uit New Jersey. Haar tweede album inmiddels na haar gelijknamige debuut uit 2009. Collega’s reppen van in hun ogen vergelijkbare acts als R.E.M., Pavement en The Feelies. Reden voor de bewieroking moet echter vooral gezocht worden in het feit dat het gezelschap op dit album zeker in vergelijking met zijn voorganger uitermate coherente liedjes verzameld heeft. Ze bieden zanger/liedschrijver Martin Courtney de gelegenheid zijn observaties van het onbezorgde, genoeglijke leven in de kleine steden van zijn jeugd te verklanken. Naast een gedegen ritmesectie is het vooral gitarist Matt Mandanile die positie kiest naast Courtney in de voorste contreien van het groepsgeluid. Een goede zaak want de gitarist beschikt over een groot repertoire aan riffs waarmee hij de boel aanzienlijk verlevendigt. Ruim voldoende om in samenspraak met de zang voor een prettig, afwisselend geluidsbeeld te zorgen, al vind ik de ophef over dit album lichtelijk overdreven.

Slow Electric – Slow Electric

Slow Electric is een kwartet dat zich, na een optreden op het jazzfestival in Estland vorig jaar, nu ook op een cd presenteert. Opnames van het concert werden door zanger Tim Bowness en keyboardsspeler Pete Chilvers opnieuw ingespeeld en gekoppeld aan de reeds bestaande partijen van hun twee Estlandse vrienden van de groep UMA. King Crimsons Tony Levin mocht twee composities opluisteren met zijn unieke basspel. Gevat in een zestal liedjes etaleert Slow Electric een boeiend geheel waarbinnen invloeden uit de richtingen singer/songwriter, ambient, elektronica en Europese jazz een spannende combinatie vormen.

 

(Koos Gijsman)