Er zijn platen en artiesten die je als recensent onberedeneerd lange tijd naast je neerlegt. Speerpunt is  vaak het gebrek aan achtergrondinformatie via de social media dat de aantrekkingskracht voor een bepaald album niet sterk genoeg is. Het naamloze schijfje van Dara is zo’n plaat en muzikant. Allereerst maar eens wat feiten: Dara heet in het dagelijks leven Dara Amjadi en gebruikt gemakshalve zijn voornaam als artiestennaam. In zijn tienertijd leert hij gitaarspelen, schrijft zijn eigen repertoire, verschijnen er van hem en zijn band in kleine oplage diverse platen, opgenomen op een oude cassetterecorder of vier spoelenrecorder en wordt veel gevraagd in de plaatselijke Engelse en Amerikaanse clubscene.

Het solo-debuut “Dara” met negen eigen liedjes, ingeblikt in de Milk Studio te London, is een weergave van zijn akoestisch talent. Een ideale plaat voor mensen die denken dat folk saai, oubollig of monotoon is.  Centraal op dit album met sterke folk- en bluesliedjes is het krachtig en robuust stemgeluid van de Engelse zanger en het gitaarspel, waarbij Dara dynamisch en groovend de snaren tergt op het strafbare af. Dara kijk naar folkmuziek door de bril van Chuck Ragan, Tim Barry of Bruce Springsteen. Opzwepend, expressief  of ingetogen, de zanger en liedjesschrijver weet in ieder nummer iets te stoppen dat de muziek boven zichzelf tilt. Een verhalenverteller, die zijn gedachten over hoop, verdriet en de verantwoordelijkheid in het leven in zijn teksten vorm geeft. Waardering is er in kleine kring, zodat miljoenen mensen op onze aardbol fantastische muziek mislopen zonder het te weten. Of wil een gevestigd Europees rootslabel deze getalenteerde muzikant en ruwe diamant onder de vleugels gaan nemen?

www.daratunes.com
http://daratunes.bandcamp.com

(johan Schoenmakers