Vrouwen met ballen. Er liepen en lopen er heel wat rond in de muziekscene, maar opvallend genoeg vind je ze vooral terug op de bluesafdeling. Uit het verleden spreken namen als Bessie Smith en Etta James boekdelen, uit de hedendaagse lichting zijn dat Janiva Magness en onlangs nog Etta Britt – en dan zien we nog heel wat sterke vrouwen bewust over het hoofd. Aan die lijst met moordwijven mag wat ons betreft de naam Cee Cee James worden toegevoegd. Deze blueszangeres uit Portland, Oregon, is gezegend met een soortgelijke strot als de nog immer betreurde Janis Joplin, met eenzelfde timbre en een vergelijkbare natuurlijke kracht: een wervelstorm. Kortom een stem om whiskyflessen mee te openen. In die optiek lijkt Cee Cee James ons trouwens iemand met wie het goed drinken is. En overigens niet alleen vanuit die invalshoek. Als je goed naar James’ vierde album Blood Red Blues luistert, hoor je een gelouterde zangeres, een sterke vrouw die ondervonden heeft hoe de wereld in elkaar zit. Het ene moment de hemel, het andere moment een treurig jammerdal.
Over die twee uitersten en de weg ertussen schreef Cee Cee James samen met haar gitarist Rob ‘Slideboy’ Andrews een resem songs die swingen als een massa losgeslagen trucks. De spetterende boogie Let’s All Get Loose en het verzengende Comfort Of A Good Heart, een nummer dat is de sixties geschreven had kunnen zijn door Big Brother & The Holding Company, laten een warmbloedige zangeres horen die het label oprecht meer dan verdient. Blood Red Blues ademt een soort broeierigheid uit waarin sensualiteit, seksualiteit en de echo’s van Janis Joplin hand in hand gaan. Het resultaat is een plaat die klauwt (Walk On), krabt (Got A Right To Sing The Blues), streelt (100 Ways To Make Love), maar je vooral van je sokken blaast. Mocht het nog niet duidelijk zijn: Dit is een vrouw waarop we hals over kop verliefd zijn geworden. Cee Cee rocks!
www.myspace.com/ceeceejames/music