Op schoonheid staat geen leeftijd en al helemaal geen vervaldatum. Dat werd in het verleden al veelvuldig bewezen door tal van kunstenaars dus ook door muzikanten. Een van de zangeressen die haar naam aan de lange lijst van bijzondere namen mag toevoegen, is de 31-jarige Brandi Carlile, een Amerikaanse singer-songwriter met een handvol uitstekende cd’s en ep’s onder haar arm. Op haar nieuwste album Bear Creek, genoemd naar de studio in Woodinville (Washington) waar de songs zijn opgenomen, neemt ze ook nog eens met enige bravoure het productionele roer in eigen handen. Best gewaagd voor een artieste die in het verleden kon rekenen op het vernuft van grote namen als T-Bone Burnett en Rick Rubin. “I would liken working with A-list producers to going to college,” zegt ze over haar beslissing. “You don’t want to be a perpetual student. At some point, you need to apply your knowledge”.
Zo te horen heeft Brandi goed opgelet tijdens de opnamesessies van haar titelloze debuutalbum (Rick Rubin) en The Story (Burnett) want Bear Creek klinkt als een spreekwoordelijke klok. Carliles stem is in elk nummer prominent vooraan gemixt zodat de luisteraar nergens de kans krijgt om het voornaamste wapen van Carlile uit het oog (of is het uit het oor?) te verliezen. Dat die stem soms even aan Dolly Parton doet denken en dan weer aan Patsy Cline, Lissie of Audra May is een mooie extra. En het maakt haar geen donder uit of ze nu uptempo nummers zingt (Hard Way Home, Keep Your Heart Young, 100, Rise Again) of ballades (That Wasn’t Me, A Promise To Keep, I’ll Be There, Heart’s Content), ze voelt zichzelf altijd en overal op haar gemak, welk jasje zo ook aan heeft. Wellicht valt dat nog het meest op in de epische afsluiter Just Kids, een nummer dat qua toonzetting afwijkt van de twaalf andere songs op Bear Creek, maar dat op de een of andere manier de perfecte afsluiter is van een betoverend mooi plaatje.