Als recensent krijg je geregeld eenheidsworsten te verhapstukken. Soms vis je een cd uit de stapel die te lang onbesproken is en je totaal uit het lood slaat. Intrigeert en de weg wijst naar een onbetreden universum. “Follow The Music” van de 80-jarige Alice Gerrard is er zo een. Haar vierde soloplaat verscheen van de zomer. Een album dat als een prettige verrassing komt en uitstekend gedijt. Samen met platen van Eliza Gilkyson, Old Crow Medicine Show en Jesse Winchester is “Follow The Music” genomineerd voor een Grammy Award voor het beste folkalbum van 2014. Gerrard is beter bekend als de helft van het bluegrass en folkduo Hazel (Jane Dickens) & Alice. Twee pioniers die In de zestiger en zeventiger jaren vier albums uitbracht. Het op het Folkways label verschenen “Who’s That Knockin” uit 1965 wordt beschouwd als een van de eerste bluegrassplaten door vrouwen. Ondanks haar hoge leeftijd maakt ze heden ten dage geen moment een uitgebluste indruk, treedt ze nog regelmatig op, overnacht tijdens een toernee bij mensen op de bank, draagt te grote Crocs schoenen en te wijde kleding. Ze straalt op het podium als een kind dat voor het eerst de deur van een speelgoedwinkel achter zich heeft dichtgetrokken. Onverwoestbaar. ‘Alice, what? You’re dressed like a seven-year-old boy right now.’ She just doesn’t care. She’s an amazing person’ zeggen vrienden over haar. Een oude hippie met haar banjo.
Oude folktijden herleven op “Follow The Music”, dat sterk leunt op de sfeer van de historische platen van Hazel & Alice. Het donker en sober geluid, waar producer Michael Taylor (Hiss Golden Messenger) verantwoordelijk voor is geeft de muziek een warme, authentieke gloed. Na een luttele 10 seconden stilte waar het traditionele nummer Bear Me Away mee opent klinkt er een lage, lange toon van een viool, waarna de luisteraar tot zichzelf kan komen met Alice’s lijzig stemgeluid. Een ontspannen pracht in mineur. Gevoelens van geluk wisselen zich af met een gevoel van onbehagen. Uitgepuurd en subtiel. Op “Follow The Music” neemt Alice Gerrard een duik in het diepe verleden met een verzameling traditionele folkliedjes zonder daarbij met eigen werk het heden uit het oog te verliezen. Liedjes zonder franje, live opgenomen in de studio. Gitzwart en imponerend met haar stemgeluid en banjo in een centrale rol en kippenvel op mijn armen in de summier gearrangeerde altcountryliedjes waar ze omringd wordt door de gebroeders Cook (Megafaun) en Hiss Golden Messenger.
www.alicegerrard.com
(Johan Schoenmakers)