Ik vermoed dat een groot aantal liefhebbers van de jaren zestig en zeventig muziek niet bekend is met de mensen verantwoordelijk voor de hits van onder meer Dusty Springfield, Percy Sledge, Boxtops, Jerry Lee Lewis, Billy Swan en Charlie Rich. Weet je…dacht de Amerikaanse producer John Paul White – misschien is het tof een twintig minuten durende documentaire te maken over iemand die een bepalende rol als componist speelde in de zestiger jaren in de FAME studio te Alabama. “Undeniably Donnie” plaatst de 73-jarige liedschrijver, acteur en geliefd sessiemuzikant Donnie Fritts in de schijnwerpers. Zeer dierbaar bij collega-muzikanten onder wie Kris Kristofferson, Willie Nelson, Spooner Oldham, John Prine, Tony Joe White en Jason Isbell. Een ondergewaardeerde held – een ‘unsung hero’ uit de country en soulmuziek, die niet het krediet krijgt die hij verdient.

Gelijktijdig met de korte film verscheen van Fritts die midden jaren vijftig als vijftien jarige drummer deel uitmaakte van plaatselijke rock ‘n roll bandjes als Holly Dixon & the Keynotes en The Satelittes, zijn vierde plaat (“Oh My Goodness) in 41 jaar tijd. Een intieme aanpak van een man die met zijn kenmerkende krakend en charmant onvast stemgeluid klinkt als een reïncarnatie van Levon Helms (The Band), gedragen door warme en soulvolle wurlitzer piano klanken. Daaromheen geweven subtiele bijdragen van onder meer Jason Isbell, Brittany Howard en Ben Tanner (Alabama Shakes), John Prine, David Hood en Spooner Oldham. 100% uit de ziel van Donnie Fritts. Opgenomen in de Sun Drop studio van producer john paul white. Een schoonheid in twaalf eigen en door anderen geschreven werk, die zich in liedjes als Errol Flynn, Them Old Love Songs, Lay It Down en Temporary Forever Mine stilletjes aandient, de mooiste gevoelens naar boven tovert en je keihard raakt tot in de diepste vezel.

www.funkydonniefritts.com

(Johan Schoenmakers)