Voor een mooie folkplaat mag je mij desnoods midden in de nacht wakker maken. Zo werd ik twee jaar geleden door mijn vriend en Heavencollega Eric van Domburg Scipio gewezen op het debuutalbum The Longest  River van de Engelse zangeres Olivia Chaney. Een plaat die in alle opzichten de reputatie van de hedendaagse folkmuziek eer aan doet. Een opvatting die ik deel met Colin Meloy, zanger en bandleider van de Amerikaanse indiefolk groep The Decemberists. Zijn privébericht op Twitter aan Olivia mondt uit in een intensieve mailwisseling en uiteindelijk tot een gezamenlijke tour in de Verenigde Staten. Na hun vele gesprekken tijdens deze tour besluit het tweetal samen met de overige leden van de groep een plaat uit de brengen. Op The Queen Of Hearts etaleert Chaney haar niet geringe vocale talenten in combinatie met de typische stijlopvattingen  van The Decemberists. Het resulteert in een mix die uitgesmeerd over achttien liedjes bijzonder goed uitpakt. In de studio van producer Tucker Martine in Portland voegen Chaney en haar begeleiders nieuwe inzichten toe aan een verzameling traditionele Engelse, Ierse en Schotse liedjes. Het interessante van deze trans-Atlantische samenwerking is dat de  traditionele folkliedjes uit het Verenigd Koninkrijk door de toevoegingen van elementen uit de folkrock en psychedelica geen seconde hun intrinsieke kwaliteiten verliezen. Nu scheelt het natuurlijk een flinke slok op de borrel dat Chaney een unieke zangeres is die over een volkomen eigen stemgeluid beschikt dat uit duizenden te herkennen is. Een gegeven dat ook al eerder dit jaar bleek op het album Folk Songs van het Kronos Quartet waarop onze Engelse zangvogel beslist niet onderdoet voor gelouterde muzikale collega’s als Natalie Merchant en Rhiannon Giddens.

 

(Koos Gijsman)