Het in Los Angeles opgenomen en door Justin Meldal-Johnson (bassist Beck) geproduceerde “Visions of Life” is het tweede wapenfeit van het Noord-Londonse Wolf Alice. Vernoemd naar het korte verhaal Wolf-Alice van de Britse schrijfster en journaliste Angela Carter, dat een toespelling is op Roodkapje en de bekende klassieker van Lewis Carroll. Een feitelijke voortzetting van het folkduo dat in 2010 werd gevormd door Wolf Alice oprichters Ellie Rowsell en gitarist Joff Oddie. Gedeprimeerd over deze periode wilde de zangeres die idolaat was van Kurt Cobain een flinke portie peper aan hun muziek toevoegen. Als drummer Joel Amey en bassist Theo Ellis zich twee jaar later bij het duo aansluit evolueert dat tot een band met vele gezichten. Een band die doet in alternatieve rock, grunge, shoegaze en gothic. Dat gaat ze zo goed af, dat Wolf Alice vlak na het uitbrengen van hun debuutalbum “My Love Is Cool” door de Britse muziekindustrie wordt gebombardeerd tot grote belofte van 2015. Het album is een onverdeeld succes in Engeland en Amerika, ondersteund door een uitgebreide toernee. Ruim drie kwartier kiest het gezelschap op de recent verschenen opvolger “Visions Of Life” naast een rijker geluid voor een goed uitgevoerde set aan stijloefeningen, die bekend zijn van de eersteling. Gevat in twaalf ijzersterke liedjes. Meegezogen naar de tijd van All About Eve, The Cranberries, Hole en The Raveonettes. Niet geschikt voor een huiskamerconcert maar wel om een festivalwei mee aan het springen te krijgen. Soms onsympatiek (Yuk Foo) dan wel wanhopig (Heavenward) of diepgravend en persoonlijk (St. Purple & Green)

Fuck all my friends and all the people in the street
You bore me to death
Well, I don’t give a shit (shit, shit, shit)
(Yuk FOO)

I’m gonna celebrate you forever
You taught us things we all should learn
And long to see you when it’s my turn
(Heavenward)

You might be changing
And you’re still my Nana
Sing me a Russian lullaby
(St. Purple & Green)

Zangeres Ellie Roswell die nu eens haar scheur opentrekt en klinkt als een sirene danwel sensueel kan overkomen heeft een uitstekende band achter zich, waar gitaarmuren, donderende drums en bakken aan synthesizers en keyboards een essentiële bijdrage leveren aan het fascinerend geheel. “Visions of Life” heeft een perfecte afwisseling in een epische stijl, waarop wordt voortgedenderd als een stoomtrein en momenten heeft waar je meent rustig te kunnen wegdromen.

(Johan Schoenmakers)

Wolf Alice – Visions Of Life (Recensie Koos Gijsman)

Visions Of A Life is het tweede album van de uit Noord-Londen afkomstige groep Wolf Alice. Het viertal debuteert in 2015 met het album My Love Is Cool. Onthaald door de vakpers als de vaandeldrager van de britpop sleept de groep met haar debuutplaat prominente prijzen als de Mercury award en NMA award in de wacht. De drie heren en een dame van Wolf Alice opteren voor een klankbeeld dat opgebouwd is uit vele lagen die teruggrijpen op stijlvormen als grunge, punk, gothic, shoegaze, britpop en rock & roll. Door de soepele wijze waarop al deze invloeden gehanteerd worden, ontstaat een boeiend en gevarieerd geheel dat zorgt voor een enerverende luisterervaring. Een ervaring die nog lang nadat de plaat is afgelopen, deze luisteraar achtervolgt als een roedel hongerige wolven, door de messcherpe observaties en de onderkoelde, licht cynische voordracht van zangeres-liedjesschrijfster Ellie Rowsell. De vijfentwintigjarige tekstdichter ontleedt met de nauwgezetheid van een plastisch chirurg de zielsgesteldheid van de puberende medemens. Dat ze daarbij tekstueel nu niet bepaald empathisch overkomt, mag gerust een understatement genoemd worden. Tegen een wisselend decor van gierende elektrische gitaren, hemelbestormende synthesizers en een dwingende ritmesectie neemt Rowsell zaken als heldenverering, zelfmoord, seksualiteit, weerzin, onverschilligheid, vooringenomenheid en opwinding op de korrel. Haar karakters lijden aan een ontstellend gebrek aan zelfreflectie waarnaar Rowsell uithaalt met niets verhullende tekstregels. Het maakt Visions Of A Life inhoudelijk gezien tot een indringend tijdsdocument dat uiterst beklemmend aanvoelt. Dat liedjes als Planet Hunter, Purple And Green, Formidable Cool en het titellied Visions Of A life muzikaal gezien absolute juweeltjes zijn, is daarbij een extra aanbeveling waard.

www.wolfalice.co.uk