De wereld maakt in 1985 voor het eerst kennis met de muzikale kwaliteiten van Mark Olson. Deze toenmalige inwoner van Minneapolis in de staat Minnesota wordt  samen met Gary Louris gezien als het creatieve brein van de alternatieve countrygroep The Jayhawks. In de periode tussen 1986 tot 2011 produceert de groep een aantal uitstekende albums waarop ze zich bewijzen als de vaandeldragers van een nieuwe generatie Amerikaanse musici die de countryrock muziek voorzetten van illustere voorgangers als The Byrds, The Flying Burrito Brothers en The Eagles. Na het album Mockingbird uit 2011 houdt Olson de optredens met The Jayhawks voor het gezien en trekt hij zich terug in zijn woning in het Californische Joshua Tree. Al in 2000 brengt Olson zijn eerste soloalbum My Own Jo Ellen uit. Spokeswoman Of The Bright Sun is inmiddels zijn achtste soloplaat waarmee hij het drie jaar geleden verschenen album Good-bye Lizelle van een opvolger voorziet. Het muzikale kader van zijn jongste plaat wijkt danig af van zijn voorganger en legt een verband tussen hedendaagse folk en pastorale popliedjes. Opgenomen in zijn huiskamer in Joshua Tree met een draagbare opnameset kiezen Olson en zijn uit Noorwegen afkomstige vrouw Ingunn Rinvold voor een klankbeeld dat overwegend akoestisch is.  De akoestische gitaar van Olson en de door Rinvold gearrangeerde vioolpartijen worden door het echtpaar zelf aangevuld met de exotische klanken van instrumenten als een mellotron, een kanon, een chamberlin en een dulcimer. In combinatie met de fraaie duozang zorgt de toevoeging van deze niet alledaagse geluiden voor een welkome verdieping van het klankbeeld van deze sympathieke plaat.

(Koos Gijsman)