Ruim tien jaar geleden had ik een ontmoeting met de beminnelijke Amerikaanse zanger – liedjesschrijver Jim Byrnes in de Qbus in Leiden. Tijdens het interview vertelde hij uitvoerig over zijn jeugd in St. Louis, Missouri. Een onbezorgde periode in zijn leven waarin hij een populaire quarterback is van zijn schoolteam om vervolgens in de avonduren het uitgebreide clubcircuits te frequenteren. Locaties waar de vele zwarte acts het stilistische kader bepalen waarop hij ook nu nog zijn muzikale verrichtingen baseert. Na deze jeugdjaren belandt hij als verbindingsman van het Amerikaanse leger in Vietnam. Bij thuiskomst verruilt hij in 1970 zijn geboorteland in voor een verblijf in de Canadese stad Vancouver.  Voor de opnames van Long Hot Summer Days riep hij opnieuw de hulp in van de Canadese multi-instrumentalist en producer Steve Dawson waarmee hij al meer dan een decennium samenwerkt. Diens inbreng op talrijke snaarinstrumenten vormt voor een groot deel het kompas waarop Byrnes zijn koers heeft bepaald.. Ook mondharmonica speler Steve Marriner, het gospeltrio The Sojournes, toetsenist Chris Gestrin, het ritme tandem Geoff Hicks (drums) en Jeremy Holmes (bas) plus een blazers ensemble maken deel uit van de entourage rond de gelouterde zangstem van Byrnes. Een mix van blues-, folk en soul-covers uit de koker van o.a. Willie Dixon, Eddie Floyd,Jesse Winchester, Robbie Robertson en Leonard Cohen zorgen voor een feestelijk geheel waarvan ik heel blij word. U krijgt daarnaast twee liedjes van Dawson en het door Byrnes geschreven titellied als extraatje bijgeleverd die kwalitatief naadloos aansluiten op de rest van de inhoud van deze prachtplaat .

https://www.blackhenmusic.com/album-long-hot-summer

(Koos Gijsman)