Elke dag ga ik op mijn hometrainer twee uur lang een imaginair pad af. Muziek houdt de vaart er in. De speellijst op de iPod bevat een mix van oude helden en verse aanwas. Iedere maand maak ik een balans op van de mooiste.

The Weight Band – Day Of The Locusts

Groepsleden van The Weight Band stammen uit de periferie van The Band. Soms als vervanger van Robbie Robertson en anders wel als muzikale gasten tijdens de zaterdagavondconcerten in de schuur van Levon Helm in Woodstock. De Dylancover Day Of The Locusts krijgt een patente quasi Bandheruitvoering, compleet met stemmige samenzang en dwarse orgelklanken in de geest van Garth Hudson. Album: World Gone Mad (2018)

Jonathan Wilson – Trafalgar Square

Amerikaanse duizendpoot en sixtiesconservator Jonathan Wilson beleefde als gastgitarist gouden tijden op de podia naast zijn held Roger Waters. In het openingslied Trafalgar Square van zijn jongste plaat geniet hij nog na van deze ervaring. Zo retro als Lord Nelson, maar overgoten met een erg lekker Pink Floydsausje. Het was dan ook nog lang erg gezellig in zijn studio in Los Angeles met zijn muzikale vrienden. Het minipilletje LSD was optioneel. Album: Rare Birds (2018)

Becca Stevens – Lean On

In Brooklyn woonachtige zangeres-liedjesschrijfster Becca Stevens maakte vorig jaar met Regina volgens The New York Times een over het hoofd gezien meesterwerk. Tot mijn ontsteltenis was deze topper volledig afwezig in de jaarlijsten van de muziekbladen in binnen- en buitenland. Alleen al Lean On, een wonderschoon eerbetoon aan de liefde, maakt de aanschaf van dit album volledig waard. Voor de wat oudere muziekliefhebbers onder u wellicht nuttig te weten dat David Crosby meezingt op deze muzikale parel. Album: Regina (2018

Frankie Miller – With You In Mind

Gastschrijver Frits Abrahams brak in de laatste Heaven een lans voor de Schotse blue-eyed soulzanger Frankie Miller. Zo’n sympathiek gebaar verdient navolging. Fluks High Life uit 1974 uit de kast gehaald en het door producer Allen Toussaint geschreven liefdeslied With You In Mind op de iPod geknald. De combinatie van Frankie’s donkerbruine stem in een lelieblanke (leliewitte?) verpakking en de uitgebalanceerde begeleiding van The Meters, New Orleans’ meest ritmische zonen, is even treffend als volslagen uniek. Album: High Life (1974)

Darlingside – Old Friend

Liefhebbers van meerstemmige samenzang van mannen doen er goed aan de groep Darlingside te beluisteren. Old Friend is een wonderschoon folkpoplied met een nostalgische insteek waarop de heren zich te buiten gaan aan doorwrochte, akoestische arrangementen op blaas- en snaarinstrumenten, feeërieke koorzang en melodielijnen om je vingers bij af te likken. Darlingside is in meerdere opzichten een van de grootste beloftes van het huidige aanbod uit de USA. Album: Extralife (2018)

Rose Cousins – Like Trains

Vanuit Nova Scotia bestookt de Canadese zangeres-liedjesschrijfster Rose Cousins ons met haar liedjes. Veelal getoonzet in een combinatie van stijlvormen als jazz, folk, pop en americana. Als een gelouterde arrangeur weeft ze rond haar warme stemgeluid een web van summier aangebrachte instrumentaties. In dit verstilde prachtlied volstaat de begeleiding van een piano en staande bas om een ballade te presenteren die moeiteloos onder de huid kruipt. Album: Natural Conclusion (2018)

Tracy Grammer – Forty-Niner

Samen met Dave Carter produceerde de Amerikaanse zangeres-liedjesschrijfster Tracy Grammer drie folkalbums van de buitencategorie op het onderdeel gemengd dubbel. Ruim 16 jaar na de dood van Carter presenteert Tracey ons haar jongste soloplaat. In Forty-Niner beschrijft ze haar observaties in een van de vele lokale goktenten vanuit het perspectief van de discobal en de spiegels aan de wand. Het gemis van Dave is natuurlijk niet uit te wissen. Een klassiek singer-songwriterlied als Forty-Niner is echter wel een grote troost voor de fans van dit legendarische duo. Album: Low Tide (2018)

Laura Marling – Soothing

Een spanningsvol intro van een staande bas en lichte percussie maken in Soothing de weg vrij voor de fluisterzang van Laura Marling. Deze Engelse zangeres-liedjesschrijfster etaleert ook in de rest van het lied haar exceptionele talenten als zangeres en voordrachtskunstenares. Dit alles met hulp van een handvol instrumentalisten van niveau die maar wat graag meespelen tijdens de opnames van haar kwaliteitsliedjes. In een kleine tien jaar tijd heeft Marling zich ontwikkeld tot een gevestigde waarde in het aanbod van Engelse musici. Album: Semper Femina (2017)

The Sideshow Tragedy – Lost Time

Dit Amerikaanse duo heeft bluesrock door de aderen stromen. Lost Time is de opener van het vorig jaar verschenen album The View From Nowhere. Fans van The Black Keys en The White Stripes worden nadrukkelijk aangespoord deze plaat te beluisteren. De combinatie van het strakke drumwerk van Jeremy Harrell en het soepele gitaarspel van Nathan Singleton heeft op deze luisteraar een verslavende werking. Extra pluspunt is Nathan’s zangstem die minstens zo sexy en  decadent klinkt als het stemgeluid van wijlen Lou Reed. Album: The View From Nowhere (2017)