Haaks op de door mij onlangs besproken onconventionele, nieuwe plaat van Shearwater zijn de toegankelijke en geraffineerde liedjes op het inmiddels vijfde album Carving Canyons van de Amerikaanse Elizabeth Maurus. Beter bekend onder haar pseudoniem Lissie. Een zangeres waarvan het bijna ondenkbaar is dat je niet aan Stevie Nicks denkt als je haar hoort zingen. En waarvan de single Night Moves duidelijk beïnvloed is door de mainstream folkrock van Fleetwood Mac. Zullen we daar ooit genoeg van krijgen? Zeker niet nu de NPO radio 2, drie maanden na de release, deze week (42) eindelijk het nummer verkozen heeft tot ‘TopSong’. Voor ons een ideaal moment om aandacht aan Carving Canyons te besteden.

Waar Lissie op het vier jaar geleden verschenen Castles in vergelijking met het eerdere werk, productioneel iets meer de avontuurlijke kant koos, klinkt het nieuwe wapenfeit weer behoorlijk gepolijst. In commercieel opzicht een goede keus van Lissie, die de afgelopen tijd een dubbele klap te verwerken heeft gehad. Een ingrijpende relatiebreuk en de isolement tijdens de pandemie. Lissie’s hart stond in brand (Hearts On Fire). Wees voorbereid op een diep persoonlijke en emotionele reis over haar liefdesverdriet en eenzaamheid.

Maar er gloort licht in de duisternis (Chasing The Sun), waar Lissie als het ware de gordijnen weer opengooit. Met een optimistische klapritme, prikkelende gitaarlijntjes en aanstekelijke zangpartijen om het geheel af te ronden. ‘Run, Run, Run, ’til I catch the light’. De weg ligt wijd open voor een nieuwe stap in haar indrukwekkende carrière, die eindeloze mogelijkheden biedt voor wat komen gaat.

www.lissie.com

(Johan Schoenmakers)