Wat zijn nou de beste herinterpretaties? Zijn dat die nummers die de uitvoerder zich helemaal eigen gemaakt heeft waardoor het origineel bijna onherkenbaar is geworden? Of zijn dat de klakkeloze kopieën? Ik zoek het persoonlijk in de herkenbaarheid met een eigen, frisse smoel. Dan rest nog de vraag waarom artiesten een plaat met liedjes van anderen opneemt. Matthews Southern Comfort vertelt erover aan de binnenkant van de hoes van The Woodstock Album (15 songs of peace, love & understanding).

Matthews Southern Comfort wordt door het succes indertijd van het door Joni Mitchell geschreven nummer Woodstock nog altijd geassocieerd met het legendarische festival. Ook al zijn ze er nooit geweest. De keuze om de band na de coronapandemie nieuw leven te blazen viel op een selectie van liedjes, die tijdens deze drie dagen werden gespeeld.

Maar doet The Woodstock Album van MSC stof opwaaien? Dat mogen jullie zelf bepalen. Het viertal heeft naar mijn mening het materiaal zich goed eigen gemaakt en past prima in het eigen jazzy, blues en folkrock repertoire. En valt het mij tevens op dat het viertal voor het nummer Get Together koos voor het arrangement van The Youngbloods boven Richie Havens’ rauwe Woodstock versie zonder refrein. Bovendien klinkt het geheel buitengewoon verzorgd en keurig geproduceerd, behoorlijk ingehouden en wordt nergens, aangenaam de bocht uitgevlogen. Die burgelijkheid waren juist indertijd de honderdduizenden hippies tegen gekant. Inn volledige harmonie met dé muziek van hun generatie. Protest, (vrije) liefde, drugs en dansen in de blubber. Maar nogmaals, dit is de persoonlijke beleving van ondergetekende.

https://continentalrecordservices.bandcamp.com/album/the-woodstock-album

(Johan Schoenmakers)