Iedereen heeft vast wel van die muzikale momenten met een buitengewone impact, die voor altijd in het geheugen gegrift zullen blijven. Zo’n luisterervaring ondervond ik tien jaar geleden met het album Southeastern van de Amerikaanse singer-songwriter Jason Isbell. Een baanbrekend en artistiek meesterwerk met diverse grammy Awards als resultaat, die fungeerde als een nieuwe weg zonder zijn favoriete genotsmiddelen. Een nuchtere bekentenis over zijn losbandige leven en jarenlange vriendschap met ´Mr. Daniels´. Een plaat die gold als een enorme mijlpaal in zijn inmiddels succesvolle carriere als ‘s-lands meest toonaangevende en gerespecteerde singer-songwriters. Zelfs nu, vier albums en tien jaar verder ligt het bijna voor de hand dat SouthEastern niet te overtreffen valt, waarbij je je kan afvragen of Isbell ooit zo’n intens, diep album nog wil maken.

Het schrijfvakmaschap staat nog altijd hoog in het vaandel bij Jason Isbell. Weathervanes, waarvan de vormgeving met een windwijzer en de letters S en E verwijst naar zijn definitieve doorbraak, moet je dan ook niet zomaar eventjes op de achtergrond als behangetje laten functioneren. Je kunt de verzameling van dertien eigen nummers maar beter aandachtig tot je nemen. De manier waarop de warme melodieën emotionele nuances toevoegen aan de verhalende kracht van Isbells teksten over personages, die worstelen in een samenleving die aan het afbrokkelen is. Uiteindelijk voelt het zelfgeproduceerde album dat minder weelderig, soms wat uitgekleed en anderzijds meer gitaargericht overkomt, aan als het werk van iemand, die de volledige controle heeft. Het is misschien niet zijn meest revolutionaire plaat, maar wel een van Isbells’ beste.

www.jasonisbell.com

(Johan Schoenmakers)