‘I just can’t get started’, zingt Gina Villalobos in ‘Take A Beating’, de prachtsong waarmee ‘Days On Their Side’ begint. En geloof me, niets is minder waar. Want deze opener biedt meteen een uitstekende staalkaart van dit album: een indrukwekkende, zalig slepende song met messcherpe gitaren, een subtiele pedal steel en bovenal die o zo zinnelijke en soulvolle stem die in staat is om de ijskappen van de Noord- en de Zuidpool te doen smelten. Een stem die tegelijk krachtig, breekbaar en hartveroverend kan zijn. Die kan breken tijdens een song en die je meteen daarna kan overrompelen. Er zijn legio artiesten die het op dat vlak met heel wat minder moeten stellen.
De songs op ‘Days On Their Side’, Villalobos’ vierde cd (en de langverwachte opvolger van het alom gewaardeerde ‘Miles Away’ uit 2006) zijn afwisselend aards en dromerig, en in veel gevallen zijn ze een combinatie van die twee elementen. En wat meer is, ze komen zonder uitzondering recht uit het hart en geven blijk van dezelfde ongepolijste oprechtheid die je ook terugvindt in het werk van zangeressen als Lucinda Williams of Eliza Gilkyson. Op ‘String It Out’, een van de sterkste nummers van deze cd, geeft Gina Villalobos zich zowel muzikaal als persoonlijk volledig bloot, en het resultaat is even aangrijpend als overtuigend: de song is een ontwapenend toonbeeld van kwetsbaarheid en geloofwaardigheid.
Naast ogenschijnlijk lichtvoetige en catchy altcountry als ‘Sun In My Eyes’ of ‘Mortified’ – luchtig tot je de gelaagdheid van de songs opmerkt en daardoor hun bijkomende power ontdekt – staan er louter voortreffelijke nummers op dit album. Songs die de luisteraar meer dan eens een onbelemmerde blik in de ziel van deze schitterende zangeres bieden. En er valt het een en ander te ontdekken in die ziel. In ‘Immune’, het soort meeslepende song waarin Gina Villalobos volgens mij op haar best is, beweert de zangeres dat ze immuun is voor de pijn die een moeizaam verlopende relatie met zich meebrengt, maar zinnen als ‘We’ve got some bad times / beautiful wars without a fight (…) / Put me in a jar / I’m immune’ tonen het tegenovergestelde. En in ‘Second Change’ zingt ze: ‘You can’t break my steps’, maar hoor je duidelijk dat het in stand houden van die stoere houding gepaard gaat met flink wat twijfel.
‘Days On Their Side’ sluit af met ‘Die Here Tonight’, misschien wel de mooiste song uit het repertoire van Gina Villalobos – oké, je moet altijd voorzichtig zijn met dergelijke krasse beweringen, maar hier en nu is die mening definitief. Tekst en muzikale omkadering vloeien volmaakt samen in een fantastisch gezongen ballad waarvan de onverholen emotie mij bij elke nieuwe luisterbeurt kippenvel bezorgt.
Het wachten op deze cd heeft bijna drie jaar geduurd, en uiteindelijk blijkt het de moeite meer dan waard. Toch is het te hopen dat het de volgende keer minder lang zal duren want ik ben ervan overtuigd dat Gina Villalobos ook in de toekomst nog heel wat fraais voor ons in petto heeft.
www.myspace.com/ginavillalobos