Een aangenaam stemmige cover, alsof ware hij gekozen voor deze tijd van het jaar, verraadt een zeker gevoel voor stijl. De ijzige koele kleurstelling, de bewolkte setting; een naderende nacht geeft aan dat de tijd voor actie is gekomen. Het leven is kort genoeg, en tijdsverspilling is zonde. Het is nu of nooit. Wellicht voegt mijn fantasie deze metaforen toe, maar zo ervaar ik eigenlijk ook wel de muziek, explosief en gedreven. Het is genoeg geweest, Lowell Thompson’s artistieke talent is klaar voor waardering, en om die te verkrijgen gooit hij zijn gehele dynamiek in de strijd.

Deze opvolger van zijn gelijknamige debuut uit 2006 is aanzienlijk minder country gerelateerd, en kent primair rockgedreven songs. De rauwe gedrevenheid is echter gebleven. Vergelijkingen met een elektrische Neil Young of Ryan Adams stelt de verwachtingen misschien op een hoog plan, maar toch lijkt me deze parallel niet uit de lucht gegrepen. Deze jongen uit het noordelijk gelegen Vermont gunt zich weinig tijd voor introspectie, maar de ambiance is er beslist niet minder door. De tempovertragingen uiten zich slechts in de nummers Sleep en Pauzes, terwijl dat net de beide songs zijn waarin Grace Potter (van The Nocturnals) deze CD van een vocale gastbijdrage voorziet. Muziek kent vele gezichten, en deze kenmerkt zich door dynamiek en euforie. Het spelplezier spat van de plaat, waarbij Lowell Thompson dan wellicht een leidende rol mag spelen, zijn Crown Pilot fungeren echter als een bevlogen surrogaat voor Young’s Crazy Horse.

www.lowellthompson.com
www.myspace.com/lowellthompson
www.cdbaby.com/cd/lowellthompson2
(Rein van den Berg)