Een half jaar geleden verscheen het naamloze debuutalbum van de uit Los Angeles afkomstige folkrockformatie Wicked Saints. Een band rond de getalenteerde Amerikaanse singer-songwriter Paul McCarty (zang, gitaar,mondharmonica) en een aantal buitengewoon veelzijdige, ervaren en plaatselijke muzikanten onder wie David Vidal (slide gitaar), Chad Watson (basgitaar), Bobby Thomas (toetsen, accordeon), John Gannon (drums) en Brent Michelle (zang).

“Wicked Saints” laat een afwisselende sound horen, met onder meer McCarty’s licht melancholisch stemgeluid en Vidals uitstekend gitaarspel als constante
factor. Het repertoire op deze plaat is deels opgenomen in de Milestone Recording & Post en Vidals eigen studio met Annie Miles achter de productietafel die voor intieme, intense en sobere muzikale momenten heeft gezorgd.

“Wicked Saints” is een geniaal album waar de luisteraar word getrakteerd op verfijnde en atmosferische akoestische folksongs (Which Way The Wind Blows, Give Me Time), voortreffelijke reggae-uitstapjes (The Way I’m Strung, Bring Me Home) en geprononceerde bluesinvloeden (Walkin’ On The Water). Een aangenaam, bedwelmend en prikkelend album. Absolute hoogtepunten voor mij zijn het hartverscheurende Mama, over het verlies van Pauls geliefde moeder en het rauwe Run Todd Run. Dit nummer vertelt de ontsnapping van Todd Palin aan zijn vrouw en Amerikaanse politica. Deze prima cd van Wicked Saints verdient wat mij betreft veel meer belangstelling van de muziekpers dan deze tot dusver heeft gekregen.

www.wickedsaints.net

(Johan Schoenmakers)