RSS

Pork Chop Willie – Love Is The Devil

De Amerikaan Bill (Wil) Hammar ademt, schrijft, eet, droomt en leeft met de blues in zijn hart sinds een verpletterend optreden van de multi-instrumentalisten Jimbo Mathus en Eric Deaton. Totaal overrompeld door de blues die hij voelde tot in het merg van zijn ietwat stramme botten, pezen en  krakende gewrichten  door het spannende gitaarspel en de immense energie die op hem afkwam. Geïntegreert door haar transversale vaardigheden op de viool benadert Hammar de klassiek geschoolde Melissa Tong om de formatie Pork Chop Willie te vormen. Opgenomen in Mississippi en New York City, leunend op het knarsende blues-erfgoed van Junior Kimbrough, R.L. Burnside en Cedell Davis  en een blik werpend op de gastenlijst van “Love Is The Devil”, waarop gitarist Eric Deaton en onder meer twee zonen van de legendarische Junior Kimbrough prijken gaan mijn grote oren terstond flapperen en mijn tandeloze mond vertoont een big smile.

Op het debuutalbum van Pork Chop Willie echoot vooral de blues met een diepe emotionele kern uit de heuvels in het Noorden rond de Mississippi. Hammars striemende spel op de drie snarige gitaar van een sigarendoos en Tongs dreigende vioolspel geven je hierbij een heerlijke, bevrijdende ervaring. Met Too Many Cuts en Ain’t Nobody veert Pork Chop Willie gestaag op uit de startblokken. Even dreigt het vuur een waakvlam te worden met She’s Gone, Lonesome Poor en Rosalee – popmuziek uit de jaren zestig. Vervolgens eren Bill en Mellissa R.L. Burnside en Junior Kimbrough en wagen ze zich aan Poor Boy en All Night Long. En ze komen er goed mee weg. Hierna ontbrand Pork Chop Willie, raakt weer op stoom en ramt een geweldig set aan nummers uit (She Gives Me Joy, Crawdad Song, Devil In My Soul en Black Heart). De magie van deze plaat zit hem in de manier waarop Bill Hammar en Melissa Tong oersterk en ongesuikerd met de bouwstenen van de blues schuiven.

www.porkchopwillie.com

(Johan Schoenmakers)


Comments are closed.