Op zoek naar de perfecte combinatie tussen de broeierige rootsmuziek van JJ Cale, de stonerblues van Five Horse Johnson en de psychedelische invloeden van Captain Beefheart, dan is de formatie Rusty Apollo jouw band. ‘Blues zoals verder niemand die nu maakt’. Terwijl de ‘dirty’ mondharmonica van nieuweling Wiedelt Hooijer en Mike Meijers’ gehavend klinkende stemgeluid – een kruising tussen Tom Waits en Wolfman Jack – mij op “Midgets & Monkeys” meteen al vanaf opener Oh Yeah bij de lurven pakt, bekijk ik de website van Rusty Apollo. De vijf heren in hun nieuwe podiumoutfit – oranje gevangeniskleding. Ik mis alleen nog de boei met ketting. De gedeeltelijk van samenstelling gewisselde Rusty Apollo heeft een behoorlijke podiumreputatie opgebouwd. Struinen kroegjes af, zetten deze met hun vette bluesklanken op z’n kop en spelen met ongeremde bezieling van het zeldzaamste soort velerlei festivals plat.

Ten opzichte van de ongestructueerde lelijkheid van het verbluffende “Oh Yeah” met klassiekers van John Lee Hooker, Howlin’ Wolf, Muddy Waters en Taj Mahal – muziek die je naar adem laat happen, sluit de opvolger “Midgets & Monkeys” goed aan op het genoemde debuut. Zij het dat het door Mickey Smid geproduceerde nieuwe album nu een aantal eigen nummers bevat, beter uitgebalanceerd klinkt, de repeterende patronen hypnotiserend werkt en een sterkere saamhorigheidsgevoel kent. Ook zal het niemand verbazen, dat de geest van de grootste inspiratiebronnen Howlin Wolf, Willie Dixon en Bo Didley prominent rondwaart. Dat is de kracht van “Midgets & Monkeys”. Genoeg name-dropping, tijd voor wat vuige en bevlogen gitaar- en bluesharprijke muziek en geraakt worden door Meijers bulderend en naar de vuilnisbak neigend stemgeluid.

www.rustyapollo.com

(Johan Schoenmakers)

===============================================