Keer op keer zet ik de nieuwe cd van Doug Hoekstra op. Omdat ik ‘m erg prettig vind, zeker. Omdat ik hou van het ietwat jazzy, folkrock en theatrale karakter, de diversiteit van het materiaal en zijn kenmerkende stemgeluid. Soms een beetje TE Lou Reed of Ray Davies.  Het Belgische tijdschrift Roots Town noemde hem vroeger “de peetvader van de narratieve alternatieve folk’ of in de soms gemakzuchtige journalistiek als folk bestempeld. Hij is bovendien een auteur van de korte verhalen.

Hoekstra’s in eigen beheer uitgebrachte debuut “When The Tubes Begin To Glow” stamt alweer van 27 jaar terug en was een overwegend akoestisch uitje. Latere albums bevatten meer diepere arrangementen, een uitgebreider instrumentarium en het hiermee gepaard gaande voller bandgeluid. Alsof Roxy Music, David Bowie en Lou Reed een feestje der herkenning geven. Net als op zijn voorgaande platen observeert de multi-getalenteerde muzikant uit Chicago op “The Day Deserved” een rijk scala aan personages en mengt dat met herinneringen uit zijn persoonlijk leven.

“The Day Deserved” is een onopvallend juweeltje dat het wachten op de opvolger van zijn laatste plaat “Bloom Roses” (13 jaar) meer dan waard is. Een bewuste pauze en een stap terug uit de muziek om zich meer te richten op het vaderschap, proza en lesgeven.

www.doughoekstra.net

(Johan Schoenmakers)