Hoeveel artiesten blijven werkelijk trouw aan het authentieke beeld welke het publiek heeft van een singer songwriter? Welke solo artiest trekt nog door het land in zijn 2de handse Ford met op de achterbank een gitaar en banjo, en de vuile was van de afgelopen dagen? Volgens mij slechts weinig, want volgens mij is dit niet de juiste weg naar succes. Voor sommigen is dit hooguit de enige uitweg die hen voor ogen staat. Uiteraard een goed gevulde bankrekening is de snelste weg naar echte onafhankelijkheid (mits je alle verleidingen die op de loer liggen kan weerstaan) Artiest zijn lijkt mij beslist geen eenvoudig bestaan, of je nu succesvol bent of niet. Dave Desmelik draait nu al een aantal jaren als onafhankelijk artiest, eentje waarvan ik me kan voorstellen dat zijn stijl van “being on the road” vergelijkingen vertoont met die van de dode Texaanse countryfolk Icoon Townes van Zandt, maar ook de nog steeds springlevende artiesten als Tom Ovans, of Tom Jessen.
Ik kan niet anders concluderen dat “Onlooker”, Dave’s 6de solo uiting, 12 wonderschone nummers bevat. Allemaal geschreven door de artiest zelf, met uitzondering van Mockingbird Lane welke een co-write is met Randy Brooks. Desmelik’s uitvalbasis is Asheville, North Carolina, en hij heeft zijn zaakjes prima voor elkaar, want van zijn hand verschijnen met vaste regelmaat albums. Onlooker is geen onzin album. De muziek en de teksten staan zeer dicht bij zowel de artiest zelf, als ook de Amerikaanse samenleving. Geen tijd voor sterallures of ander opzichtige capriolen, er moet niet alleen brood op de plank, maar je wilt ook je toekomst behoeden van onzekerheden. Kijken tot morgen is leuk, maar een beetje lange termijn perspectief zou toch ook niet teveel gevraagd zijn? Desmelik vult voor mij het beeld in dat ik heb van een singer songwriter, die niet alleen eer van zijn werk zoekt, maar daar tegelijkertijd zijn levensonderhoud van probeert te voorzien. Voorzien van zijn talent, gitaar en mondharmonica. Voorwaar geen eenvoudige taak, maar luisterend naar de kwaliteit van zijn songmateriaal heeft hij een verdomd goede basis. Zijn muziek is eerlijk, zijn (levens)vragen zijn relevant, en hij speelt venijnig gitaar. Deze man draagt bij zich de legacy van een uitstervend ras.
(Rein van den Berg)