Tot voor kort was de bevallige singer-songwriter Maia Sharp uit LA nog een nobele onbekende voor mij, ondanks het feit dat ze de dochter is van countrysongwriter Randy Sharp (Linda Ronstadt, Emmylou Harris, Dixie Chicks) én dat haar songs de voorbije jaren werden opgenomen door acts als Kim Richey, Lisa Loeb en miss Bonnie Raitt. Dankzij ‘Echo’, haar vierde cd sinds ze in 1997 debuteerde met ‘Hardly Glamour’, is daar terecht verandering in gekomen. Dit is namelijk een uiterst plezierig in het gehoor liggend plaatje van een zeer begaafde ‘songstress’ die gevatte lyrics paart aan catchy melodieën.
De sfeer zit er meteen goed in met ‘Polite Society’, een song die met twee ogen tegelijk knipoogt naar vergelijkbare muzikanten als Aimee Mann, Brandi Carlile en Jonatha Brooke. De elektrische gitaar van Multi-instrumentalist Mark Addison (Guy Forsyth, Jess Klein) bezorgt het nummer een heerlijke Tom Petty-feel, drummer Jim Keltner (iedereen) zorgt voor een strak ritme en bassist/producer Don Was (de hele wereld) zorgt voor een aanstekelijk transparante sound – wat overigens voor de gehele cd telt.
In ‘John Q. Lonely’, een beeldende song over een loner die weigert zich te confirmeren aan de sociale gewoontes van de samenleving, komt het schrijftalent van Sharp goed tot uiting: ‘My life is the way that I want it / with nobody else’s riding on it / don’t have to waste my time living a lie / You see people like you are never complete / without a ring on your finger, a dog at your feet / and a house on a suburban street named after a tree / not me.’
In ‘Death By Perfection’ neemt de al eerder genoemde Bonnie Raitt een strofe voor haar rekening waardoor de song, een van de betere poprockers uit deze set, duidelijk extra sterkte en overtuigingskracht opdoet. En ook nummers als ‘Unbreakable’, ‘How I could Have Loved You’, ‘Angel On My Shoulder’ en ‘Real Thing’ plaatsen de luisteraar als het ware midden in de sprankelende warmte van de Californische zon. Zo met de herfst voor de deur is dat best een prijzenswaardige eigenschap.