Als de lente voor de deur staat en de grote schoonmaak en opruimwoede weer omhoog komt, weet je nooit wat je nu weer tegenkomt zal Stills hebben gedacht toen hij een aantal outtakes uit de Manassas periode in handen kreeg. Een band, geformeerd door ex-Au-Go-Go-Singers/Buffalo Springfield/Crosby,Stills,Nash&Young zanger Stephen Stills, samen met de uit Flyin Burrito Brothers en Byrds afkomstige Chris Hillman. Aangesterkt met o.a. Al Perkins en de ritme-sektie van de Deju Vu lp (Crosby,Stills, Nash & Young) lijkt de supergroep status al niet meer uit de weg te kunnen. Met een combinatie van rock, country en bluegrass wordt menig luisteraar overrompeld op diens debuut dubbelaar in 1972 en wordt het allemaal nog dunnetjes overgedaan op de opvolger “Down The Road”. Daarna wordt het angstvallig stil rond de band en gaan ze ieder hun weg.
Het door Rhino-records uitgebrachte “Pieces” bevat outtakes uit de Manassas opname-sessies van beide lp’s. Het hoogtepunt en het daarmee dragende zwaartepunt komt op deze mooi door stills samengestelde “Pieces” voorbij. De uitermate sterke opener en over zichzelf (Stills) geschreven Witchin Hour is een outtake van de eersteling en had zonder moeite op de dubbelaar kunnen staan. Wat een song, een gitaarspel, een melodie en harmonieën. Oftewel één van Manassas sterkste nummers, dat heerlijk zes minuten lang doorgaat. Wat daarna volgt is een bloemlezing van hoogtepunten: Sugar Babe/Lies (met Joe “rocky mountain way” Walsh) en Like A Fox. Over dit nummer verhaalt Stills:It was half done and then a bunch of people showed up, so I had to write a chorus. It was a little quick. Bonnie Rait turned up to sing on the chorus”. Het broeiende en instrumentale Tan Sola Y Triste vervolgt de weg, die met High And Dry en een geleende gitaarrif uit het Ray Charles nummer Lonely Avenue naar de bluesy toon overheeld. Van de vijf aanwezige bluegrass songs kan mij alleen Do You Remember The Americans bekoren en komen de overige bluegrass-liedjes fantasieloos en verveeld over. Eveneens altcountry-song My Love Is A Gentle Thing en het door stills solo gezongen en akoestisch gespeelde I Am A Brother snakt naar het einde van een album, die veel uitstekende luistermomenten bevat en overigens niet stoffig of gedateerd over komt. Lekker…’back to the good old days’ met deze legpuzzel van Manassas, waarna ik de dubbel-lp uit 1972 (in cd vorm) uit de kast heb getrokken om het ultieme genot van al het moois, wat deze band heeft voortgebracht, nogmaals in alle schoonheid te ervaren.
http://www.myspace.com/stephenstills
http://www.rhino.com/fun/listeningparties/521089_PartyPlayer.lasso
(johan schoenmakers)