Vioolgevlei en trommelgeroffel kondigen het begin aan van de cd “Roanoke, VA” van de uit het gebied van de Blue Ridge Mountains afkomstige groep Red Clay River. Vervolgens is het aan zanger Daniel Bivins om aan te tonen dat Tom Waits nooit ver weg is. Dat geldt niet alleen voor zijn zangstem en frasering, maar ook zeker voor de muzikale invloeden waar de groep uit put. Voeg daar de in de Appalachen vertrouwde stijlgebieden als country, bluegrass en rootsrock aan toe en je heb een gevarieerd geheel waarbinnen de groep zich voortbeweegt als een zalm in een bergstroom.

Niet gehinderd door al te veel hang naar kille stilering of duf perfectionisme is deze groep in staat om elke liefhebber van spontane, onversneden americana aan zich te verplichten. Het zijn vooral de instrumentalisten Camellia Delk (viool, viola en zang) en Marcus Hodges (banjo, mandoline, percussie en zang) die opvallen. Ze verfraaien de grofkorrelige ondergrond van gitaar, bas en zang met originele aanvullingen waardoor het repertoire in diepgang veel winst boekt. Voeg daar een tiental overtuigende liedjes, de vrolijk stemmende Captain Beefheartachtige gekte en sterke liedteksten aan toe en je hebt een geheel dat op alle fronten niets te wensen overlaat. Red Clay River is dan ook een groep die geheel op eigen merites een aanwinst is voor het genre van de americana. Een groep met Smoel om U tegen te zeggen.

 

http://www.youtube.com/watch?v=r2LvF2Bov4U&feature=related

www.myspace.com/redclayriver
(Koos Gijsman)