Dat Leroy Powell er geen enkele moeite mee heeft de ene hoekige rootsgitaarriff na de andere uit de heupen te knallen is evident. De voormalige sideman van Shooter Jennings weet van de hoed en de rand en tuimelt zonodig daar dapper overheen. “Atlantic” is voor de liefhebbers van het stevige gitaarwerk een niet te missen hebbeding. Voor stilistische vernieuwingen zit je bij Leroy op het verkeerde adres. Zijn gebied is de Statenbijbel van de rootsrock waarbij hij zowel in Genesis als in de afsluitende Openbaringen zich tekstvast toont als een fanatieke ouderling.
Aan stoere praatjes mankeert het hem ook zeker niet. Leroy is “geboren in de desert tijdens een tornado” en daarmee is direct de lyrische toon gezet. Zoals zo vaak heeft ook deze ruwe bolster een blanke pit. Aan zijn moedertje moet je niet komen en zijn fiets spreekt niets dan lof over hem. Ons maakt hij deelgenoot van zijn vrouwelijke kant middels een aantal prachtige americanaliedjes. De stekker gaat uit de elektrische gitaar, de akoestische gitaar komt te voorschijn, een smoelschuiver blaast hete lucht door de ether en in de verte zucht een pedalsteelgitaar. Het is op die momenten dat ik verdorie een beetje sentimenteel wordt en bekennen moet dat Leroy toch wel een erg toffe gozer is met het hart op de goede plek.
(Koos Gijsman)