Na veertien albums waarop ze vooral haar eigen angst, leed en fortuin bezong, achtte Melissa Ferrick de tijd rijp om een achttal van haar favoriete nummers van anderen te coveren. Omdat acht liedjes in het tijdperk van gecomprimeerde muziekfiles wat zuinigjes is, werd het plaatje aangevuld met bewerkingen van twee songs die in 2008 al op Goodbye Youth zijn verschenen. Met wat goede wil zou je dat dus ook covers kunnen noemen…
Op haar weblog noemt Melissa Ferrick Enough About Me – de titel is verdomd tongue-in-cheek voor een coveralbum – naar landelijk gebruik haar nieuwste project. Voor dat project heeft ze nummers van anderen ‘geleend’ en ‘opnieuw gecreëerd’ (re-created) zodat ze ook een beetje van haarzelf werden. Op zich is dat een heel interessante woordkeuze, vooral dat re-created. Het deed mij onmiddellijk denken aan de eerste van de zeven hoofdzonden: hoogmoed. Je kunt je namelijk afvragen of een groot aantal van de hier gecoverde songs écht beter af is met een nieuwe lik verf.
Openingstrack Deathly doet aanvankelijk nog het beste vermoeden, al krijgt het origineel van Aimee Mann zonder enige discussie mijn voorkeur. Ook Lori McKenna’s How To Be Righteous en Such Great Heights (van Postal Service) verdienen een voldoende, al luidt dat laatste nummer heel voorzichtig de ontdekking van de drumcomputer in. Op Babylon (David Gray) laat dat speeltje de boel stevig in de soep draaien. Al doet de bloedeloze interpretatie het nummer ook weinig goed.
En daarna slaagt Ferrick er evenmin in om nummers als Creep (Radiohead), One (U2) en Moses (Patty Griffin) op een geloofwaardige en overtuigende manier naar haar hand te zetten. Sterker nog, ze haalt er elk grammetje spanning en pit uit en reduceert ze tot futloze doordeweekse liedjes voor bij het kampvuur. De twee laatste songs, de eigen nummers Bad Habit en het snedige Hypocrite, zijn helaas niet bij machte om Ferricks eerste ‘coveralbum’ boven de middelmaat uit te tillen. Jammer. Volgende keer toch maar gewoon weer over jezelf schrijven dan?