Twee jaar geleden ontstond een heuse buzz rond het album House Of Sticks van de groep Arborea. Afkomstig uit de staat Maine werd de groep vanwege het eigenzinnige karakter van hun folkliedjes door de Amerikaanse muziekpers ingedeeld bij de New Psych Folk beweging. Zelf werden ze van die kwalificatie niet warm of koud. De voedingsbodem van de pijnboomstaat bevat ingrediënten die, zo weten we uit de boeken van John Irving, uiterst eigenzinnige karakters voortbrengt. Ook filmmaker Jim Jarmusch bleek gecharmeerd van de unieke kwaliteiten van de groepsleden en schakelde hen in om een muzikale bijdrage te leveren aan zijn film Dead Man.

Het open geluidsbeeld van de groep vertoont overeenkomsten met de geografie van hun geboortegebied. De spaarzame akoestische instrumentaties roepen door het repetitieve karakter een welhaast meditatieve sfeer op waarbij het heerlijk onthaasten is. Ook Red Planet bevat in navolging van zijn hooggeprezen voorganger weer een aantal verstilde liedjes die enig in hun soort zijn. Na de instrumentale opener The Fossil Sea vangt een muzikaal avontuur aan dat cirkelt rond het ijle stemgeluid van Shanti Curran. Samen met Buck Curran hanteert ze daarbij een uiteenlopend scala aan instrumenten. Naast een klassiek harmonium bespeelt het duo een dulcimer, tenor ukelele, viool, fluit, kalimba en diverse gitaren. Waar nodig zorgen cellist Helena Espvall en elektrisch gitarist Frederic D. Oberland voor passende toevoegingen aan het geluidsbeeld.

Dat de groep naast het produceren van prachtige zelfgeschreven liedjes ook het verklanken van een traditional beheerst, blijkt uit hun adembenemende vertolkingen van Black Is The Colour en Careless Love. Waarmee ze en passant een verbinding maken met al het fraais dat hun Engelse zielsverwanten uit de folkbeweging ons op dat vlak voorgeschoteld hebben.

http://arboreamusic.blogspot.com

(Koos Gijsman)