De eerste vier zinnen die Sarah MacDougall op haar nieuwe album The Greatest Ones Alive zingt, klinken als een geloofsbelijdenis: ‘Some people put their lives into a dream / I put my life into a song / I believed like believers believe / In the song, in the song, in the song’. Iemand die de moed en de vastberadenheid opbrengt om een nummer twintig keer te herschrijven en uiteindelijk veertien uur aan een stuk doorwerkt tot het eindresultaat klopt (titeltrack The Greatest Ones Alive, met elegante achtergrondzang van Po’ Girls Awna Teixeira), moet wel in de kracht van songs geloven.
Die overtuiging hoor je op The Greatest Ones Alive in elk nummer terug. MacDougall is een heuse songsmid in de gunstigste zin van het woord, een beeldhouwster bijna. Ze houdt niet van half werk, elk arrangement is meerdere malen doorkneed, haar teksten zijn zorgvuldig bijgeslepen (‘We were vikings in the woods / We had ships in our eyes’), maar tegelijkertijd propt ze haar songs nooit vol met een overdaad aan instrumenten of koortjes. Dat maakt dat de tien nummers op dit verrukkelijke plaatje behalve afgewogen en doordacht ook spontaan en eerlijk klinken.
Een goed voorbeeld daarvan is Permafrost, een schoonheid van een song die is opgebouwd op een fundament van akoestische gitaar en Bob Hamiltons fraaie pedal steel, met daar bovenop de karakteristieke, ietwat melancholieke stem van MacDougall. Of het sfeervolle Cold Night, een break-up song die MacDougall naar eigen zeggen schreef voor iemand waarvan ze ooit veel hield, maar die haar gevoelens nooit beantwoordde. Ook hier wordt de basis gelegd door een akoestische gitaar terwijl het nummer afdoende wordt aangekleed door flarden elektrische gitaar, piano en orgel.
De plaat sluit af met We’re All Gonna Blow Away, een even indrukwekkend als ongekunsteld nummer dat Sarah opdraagt aan haar overleden Zweedse grootmoeder Maja-Lisa. De harmoniumklanken die Annie Avery hier te voorschijn tovert, passen niet alleen naadloos bij het timbre van MacDougalls stem, ze bepalen de toon van het nummer en maken het tot een gracieus sluitstuk van een opmerkelijk geslaagd album.