Na zijn voorlaatste album At My Age uit 2007 moesten de fans van Engelsman Nick Lowe zich behelpen met twee heruitgaven van zijn eerste twee klassieke albums Jesus Of Cool en Labour Of Lust. Wie zich ongerust afvroeg of het scheppende brein van Lowe tot stilstand was gekomen, kan ik gerust stellen. Nicks laatste album is een toonbeeld van zijn uitzonderlijke klasse als liedjesschrijver en zanger. Gesteund door vaste bandleden Geraint Watkins (keyboards), Steve Donnelly (gitaar), drummer Robert Treherne plus gastmusici als Paul Carrack, Ron Sexsmith en Jimmie Vaughan presenteert hij elf liedjes die er bij de liefhebbers van het betere poplied in gaan als een preek in een ouderling. Naast gloedvolle vertolkingen van liedjes van Elvis Costello, Tom T. Hall en Jeff West zijn het naast de uitstekende up-tempo liedjes vooral de ballads die de aandacht opeisen.

http://www.youtube.com/watch?v=JMh8y5UaNf4

De voormalige pubrocker etaleert in liedjes als Stoplight Roses, House For Sale en I Read A Lot een klasse die hem in dezelfde categorie doet belanden als grootheden uit de jaren vijftig als Irving Berlin, Rodgers en Hammerstein, Duke Ellington en Cole Porter. Inderdaad, The Old Magic. Aan die gouden periode van het populaire lied heeft Nick met dit album een nieuw hoofdstuk toegevoegd waarbij hij tussen de bedrijven door tevens een monument opricht voor het betere country- en soullied. Op 61-jarige leeftijd heeft Nick met The Old Magic een volwaardig album toegevoegd aan een gestadig groeiende lijst met uitzonderlijke albums die zijn generatiegenoten de afgelopen periode over ons uitgestort hebben.

www.nicklowe.com

(Koos Gijsman)