Ze is dertig jaar, heeft vier albums op haar naam staan, speelt gitaar, banjo, piano en mondharmonica, heeft de stem van een blueszangeres uit de jaren dertig van de vorige eeuw en schrijft teksten die blijk geven van hartstocht, levenservaring en een zekere mate van nederigheid: “And lord if ya let me [Live one more day] / I’ll sing one last song / Till my hands are all bleeding, and my voice is all gone / And I’ll sing out my heart to this one last tune / Oh lord if you let me / I’ll sing them the blues.” Ze heet Chastity Brown en de blues waarnaar ze zo letterlijk verwijst in het gloedvolle If You Let Me is één van de rode draden op Back-Road Highways, haar nieuwe, vierde cd. Er lopen zo nog wel wat draden door die plaat: jazz, folk, country, gospel, soul, roots en een onstuimige liefde voor muziek tout court. Die liefde voel je zodra Brown en haar eminente begeleiders Robert Mulrennan (elektrische gitaar / backing vocals), Paul Buono (bas / gitaar / programmering / backing vocals), Blair Masters (B3-orgel / piano), Bernard Bell (drums), Anton Nesbitt (bas), Kyle Whalum (bas), Julia Johnson (viool) de eerste noten van het meeslepende House Been Burning inzetten, een opener die de lat meteen extreem hoog legt.
Daarna pikt Brown dat niveau met speels gemak op met een stel songs die regelrecht naar keel en hart grijpen. Zo is When We Get There een van de mooiste road songs van de afgelopen maanden, met een mondharmonica die kniediep in de blues staat en een tekst waarop menig tekstdichter jaloers mag zijn: “Grab my shirt and a pack a smokes / Headin’ out don’t know where to go / Just gonna let the west wind lead / Now I’m driving down a dirt road / Out in the middle and I’m all alone / But there’s bound to be a change in me”. Daarna volgen de soul en gospel in het fascinerend mooie Solely en het bluesy I Left Home een song die klinkt zoals de oevers van de Mississippi ruiken: als zompige klei. Het blijft bloedmooi met Leroy, dat wordt voortgestuwd door een banjo en zorgvuldig gedoseerde elektronica. Waarna Back-Road Highways afsluit met het statige Slow Time en het van gospel doordrenkte If You Let Me, waarvan hierboven al een tekstflard te lezen viel. En het tijd is om op de repeatknop te duwen, lekker weg te zakken en opnieuw bijna drie kwartier lang te genieten van één van de mooiste albums van het jaar.
http://chastitybrown.bandcamp.com
www.facebook.com/ChastityBrownMusic