Terwijl de kandidaten voor het Amerikaanse presidentschap elkaar het licht in de ogen niet gunnen en vooral het triestige verschijnsel Mitt ‘Pinoccio’ Romney bewijst dat intelligentie geen vereiste is om het tot nominee van de Republikeinen te schoppen – in die kringen volstaat het om meervoudig miljonair te zijn om aanzien en macht te verwerven, intelligentie is in die partij nooit een discussiepunt geweest – laat Ry Cooder zich opnieuw van zijn meest kritische kant horen. Na zijn politiek beladen album Pull Up Some Dust And Sit Down, waarop hij de graaicultuur in de bankwereld in het vizier nam, geeft hij nu acte de présence met Election Special, een cd die voor het volle pond biedt wat de titel belooft: Negen nummers die hun ontstaan ontlenen aan de komende verkiezingen in de VS.
Nu is het aan Cooder wel toevertrouwd om politieke boodschappen om te zetten in songs met een kop en staart zodat je niet voortdurend zit te luisteren naar politieke pamfletten die nog even gauw op muziek zijn gezet, een euvel waaraan heel wat van dit soort goedbedoelde liedjes leiden; voorbeelden te over met We Are The World als sprekend dieptepunt. Zo niet bij Cooder. Hij blijft trouw aan de bron waaruit hij al heel zijn loopbaan lang puurt: americana van het aller zuiverste soort. Alleen speelt in Election Special de boodschap een even grote rol als de muziek. Met titels als Mutt Romney Blues, The Wall Street Part Of Town, Guantanamo, Going To Tampa (‘Well the NRA-woman told the Tea Party man / Gonna make love to you with a gun in my hand / Now the Tea Party man said that’s alright / Got a smokin’ bom under my pillow at night’) en The 90 And The 9 lijkt het niet moeilijk om te voorspellen op wie Cooder dit najaar zal stemmen. Ik hoop samen met hem dat zijn volgende cd er één zal zijn waarop hij met tevredenheid kan terugkijken op de goede afloop van de Amerikaanse presidentsverkiezing.
www.easisites.co.uk/rycooderappreciationsociety