Onbegrijpelijk eigenlijk dat Double Dynamite, het zesde album van bluescollectief Mannish Boys, zo lang op de recensiestapel is blijven liggen want deze 115 minuten (!) lange dubbel-cd kent geen enkel zwak moment. Dat komt in eerste instantie omdat de huidige line-up een aantal ijzersterke muzikanten herbergt die twee cd’s lang in topvorm zijn. Oude bluesrot en zanger Finnis Tasby (72) is al jarenlang een betrouwbare rots in de branding, Randy Chortkoff doet fraaie dingen op mondharmonica, Frank Goldwasser en Kirk Fletcher doen datzelfde op gitaar, Willie J. Campbell is een stuwende kracht op elektrische en staande bas samen met Jimi Bott achter de drums. En niet meer zó nieuw bandlid Caron ‘Sugaray’ Rayford, volwaardig lid van de Boys sinds vorig jaar, blinkt uit als frontman. Hij is niet alleen in het bezit van een imposante gestalte, zijn stem is navenant: Indrukwekkend met een dikverdiende hoofdletter i.
Een tweede reden waarom dit zo’n goede plaat is, is de magistrale set van 26 songs die we krijgen opgedist. De song credits hebben veel weg van een galerij der groten. Via Son House (Death Letter) loopt het via Sonny Boy Williamson (Elevate Me Mama) en Otis Spann (The Hard Way) naar James Brown (You Got The Power) en James Cotton (West Helena Blues) terwijl er onderweg nog bij heel wat andere groten wordt halt gehouden. De laatste bouwstenen die Double Dynamite zo opwindend maken, worden aangereikt door de meer dan twintig gastmuzikanten die hun talenten inzetten om al dit moois van een gouden randje te voorzien. Daar zit evengoed bekend (Elvin Bishop, Rod Piazza, Mud Morganfield, Fred Kaplan) als wat minder bekend volk tussen (de voortreffelijke zangeres Cynthia Manley, pianist Rob Rio), maar ieders aandeel in de kwaliteiten van deze dubbel-cd staat buiten kijf. “I spell M, A, N / That represents man / No B, O, Y / That means mannish boy!”