Zarah Leander, Marlene Dietrich, Hildegard Knef en Nico. Namen die spontaan opkomen tijdens het luisteren naar Blackbird, het hartveroverende debuut van de Berlijnse stadsnimf Andrea Schroeder. Dat komt niet alleen door het donkere en diepe timbre van Schroeders stem, maar ook omdat producer Chris Eckman, één van de breinen achter de nog immer buitengewone Walkabouts, haar op dit album in de richting van blues, rock, chanson, altcountry en cabaret stuurt zonder de songs te laten verdwalen in een labyrint van stijlen, invloeden en associaties. Doordat al die valkuilen worden vermeden, focus je je als luisteraar niet op de vergelijkingen die Schroeders stem oproept, maar op de tien nummers die hier bijna veertig minuten lang met bravoure, vurigheid en zwierigheid worden gepresenteerd. Dat de algehele klankkleur van de cd naar het latere werk van de Walkabouts zweemt en een soortgelijke uitgestrektheid uitademt, is uiteraard niet vreemd met een sterke persoonlijkheid als Eckman achter de knoppen (en in het bezwerende Wrap Me In Your Arms nog meer bepalend als tweede stem).
Storen doet dat echter allerminst. Andrea Schroeder straalt op haar debuutalbum zoveel maturiteit en eigenheid uit dat je rustig mag aannemen dat ze haar eigen visie en wil (en die van haar muzikale soulmate Jesper Lehmkuhl) voldoende heeft doorgedrukt om Blackbird háár werkstuk te kunnen noemen. Het beste voorbeeld daarvan is sluitstuk Kalte, het enige nummer dat Schroeder in haar moedertaal opnam. In die song laat ze overtuigend horen hoe gemakkelijk ze zich van die taal bedient terwijl het Duits nu niet meteen mag bogen op een aanzienlijke status in de rockmuziek. Ik houd wel van dat soort eigenzinnigheid. En het doet mij uitzien naar een album (of desnoods een EP) met louter Duitstalige nummers. Maar nu is er dus dit album dat geen enkel moment van zwakte kent. Wat het trouwens bijster moeilijk maakt om er wat persoonlijke favorieten uit te pikken. Al nodigen opener Paint It Blue, titeltrack Blackbird, Winter Days, Dark Nightingales en de twee eerder genoemde songs meer dan eens uit tot het gebruiken van de repeat-toets. Maar eigenlijk is dat van toepassing op de volledige cd. Want Blackbird is een plaat om zomaar verliefd op te worden.
www.myspace.com/andreaschroedermusic
www.facebook.com/andreaschroedermusic