Na het alom bejubelde album Mano Suave dat de Israëlische zangeres Yasmin Levy in onze contreien in 2007, naast uitstekende verkoopcijfers en uitverkochte optredens, een Edison nominatie opleverde, begroette ik twee jaar later opvolger Sentir met open armen. Na het beluisteren van dit opzichtig modieus geproduceerde album constateerde ik dat de magie van de originele volksmuziek die van Mano Suave een betoverend album maakte, volkomen verdwenen was. In dat opzicht is haar jongste album Libertad een verademing. Gebaseerd op de twee muziekstijlen die Yasmin gevormd hebben – flamenco en ladino – kent dit album een aantal muzikale hoogtepunten die kwalitatief niet onderdoen voor het niveau dat we kennen van Mano Suave. Bijgestaan door haar fabuleuze vaste gitarist Yechiel Hasson, diverse bevriende instrumentalisten uit alle windstreken plus een compleet traditioneel Turks orkest valt er qua inkleuring volop te genieten op dit album.

http://www.youtube.com/watch?v=lhj5mkdCZvk

Yasmin wil voor alles gezien worden als een zangeres van wereldmuziek. De wijze waarop ze haar stem gebruikt, kent een geheel eigen psychologie.Het ene moment klagelijk en uiterst emotioneel zoals het Spaanse lied dat vraagt, om op andere momenten een typische Joodse draai te geven aan de ladinoliedjes. Het is vooral dat brede bereik en de diepe doorleefdheid die haar stem een eigen klankkleur bezorgen. Een klankkleur die je of volkomen koud laat wegens de emotionele impact of die je om dezelfde reden van harte omarmt. Persoonlijk schrik ik niet snel terug van hoog oplopende emoties in de muziek en kent Libertad weer genoeg kippenvelmomenten om van een bevrijdende luisterervaring te kunnen spreken. Viva Yasmin!

www.yasminlevy.net

(Koos Gijsman)