Voor de beluistering van het derde album van Mike Cooley’s jeugdvriend en makker Patterson Hood las ik al de nodige lovende woorden in de Nederlandse pers over “Heat Lightning Rumbles In The Distance”. Het is hem van harte gegund. Een aantal luisterbeurten van het mooi, ingetogen album van een spaarzaam en wijzer man met zijn krakend, licht roestig stemgeluid en kenmerkend gitaarspel zijn voldoende voor mij om vast te stellen, dat de derde soloplaat van Patterson Hood een voltreffer is. Waar de liedjes op het akoestische lo-fi debuutplaatje ‘Killers and Stars’ herinneringen verbond aan Hoods pijnlijke scheiding en de opvolger ‘Murdering Oscar’ een smeltkroes was van bluesrock, country en soul over het turbulente nieuws dat Nirvana zanger Kurt Cobain zich de eeuwigheid inschoot reflecteert het prachtige materiaal op “Heat Lightning Rumbles in The Distance” over een periode in zijn leven dat hij op 27 jarige leeftijd met een scheiding achter de rug, zijn auto gejat en zijn eerste bandje uitelkaar, naar Memphis vertrok.

Uitermate gepast geproduceerd door David Barbe met de volumeknop naar beneden gedraaid en meer ruimte voor details dan we van Hood zijn gewend bij de formatie Drive-By Truckers. Door de muzikale omlijsting van strijkers, gitaren, piano, banjo en repeterende drumritmes, waar zijn muzikale vrienden van de Drive-By Truckers en Centr0-Matic, zijn vader David Hood en zangeres Kelly Hogan verantwoordelijk voor zijn,  wordt  met gepaste soberheid verwezen naar die rottige tijd vol verdriet, depressies en drank.

www.pattersonhood.com

 

(Johan Schoenmakers)