Met alle berichtgeving over het sombere economische perspectief voor de Europese Gemeenschap plus de hoge jeugdwerkeloosheid is het geen wonder dat een deel van de inwoners van dit werelddeel de blik achterwaarts gekeerd heeft. Ook op muziekgebied is deze neiging in toenemende mate bepalend voor wat we voorgeschoteld krijgen. Simpel gesteld: retro is hot. Voor wie met name de jaren zestig als ijkpunt geldt, heb ik nog een leuk schijfje in de aanbieding. Escape Velocity van Amerikaan Nick Riff is zo’n album waarop je van alles terughoort. Het is het vijfde en laatste deel van de Riffdisc Series die in 2005 het levenslicht zagen. Een bonte mix van vroege Pink Floyd, Sgt. Pepper, Crazy Horse, Moody Blues en Flaming Lips vormen het kader waarbinnen de liedjes gevat zijn. Nick Riff heeft van alles in huis om het sixtiesgevoel maximaal te kunnen reproduceren.

Zijn ietwat kinderlijke, licht lijzige stemgeluid vormt daarbij de kern van de muzikale verhalen. In combinatie met de deels live en deels in de studio opgenomen instrumentaties ontstaat een verslavend klankbeeld waarbij het heerlijk wegzakken is in een psychedelische wolk. Drummer George Shiner en de van de Black Keys en Cheap Trick bekende producer Chris Keffer staan Nick in de Magnetic North Studio in Cleveland, Ohio bij de live-opnames van zijn zang en gitaarspel terzijde. Vervolgens voegt Nick in de Oblivion Studio zijn eigen opgenomen partijen op basgitaar, keyboards en synthesizers daar aan toe. Percussie en saxspel van Angel Wolff en Norman Tischler plus extra vocalen worden in de laatste fase toegevoegd aan het klankbeeld. Het zijn de kersen op een taart waarvan ik de liefhebbers van psych-folkrock met sixtiesuitstraling gerust een puntje durf aan te bevelen.

www.nickriff.com

(Koos Gijsman)