Nat tot op het bot na een typisch Hollandse plensbui sprak ik begin 2008 in een Amsterdams hotel de Amerikaanse muzikant Robert Fisher. De voormanvan de groep Willard Grant Conspiracy bleek een onderhoudende gesprekspartner die vertelde over zijn aanstaande album Pilgrim Road. Een album dat hij maakte met Malcolm Lindsay en een uitgebreide groep musici. Wat me is bijgebleven van dat gesprek is de complete toewijding waarmee Robert dit gebeuren benaderde. Uit voorliefde voor een muzikaal avontuur met een groot orkest had Robert de aansluitende tour geheel uit eigen zak gefinancierd. Het tekende de mentaliteit van deze aimabele musicus die overal in de wereld bevriende muzikanten heeft die zich op afroep beschikbaar houden om Fisher muzikaal te begeleiden bij zijn muzikale producties en zijn vele albums. Geen wonder dat deze muzikant een voorliefde heeft voor een spontane muzikale benadering die zo kenmerkend is voor de jazzmusici uit de jaren vijftig.

Op zijn jongste album Ghost Republic kiest Robert voor een uiterst minieme opzet. Hij wordt enkel bijgestaan door violaspeler David Michael Curry die we kennen van eerdere Willard Grant Conspiracy producties en zijn inbreng bij acts als Hidden Tooth, Thalia Zedek Band, Empty House Cooperative en diverse dans-, film- en theaterproducties. De combinatie van Fishers zang en akoestisch gitaarspel met de trage violapartijen van Curry vormen een klankbeeld dat je vanaf de eerste tonen van opener Above The Treeline bij de strot grijpt. In dertien liedjes heeft het duo een vorm van intimiteit vastgelegd die je alleen bij de allergrootsten in dit genre aantreft. Na de volle opzet van voorganger Pilgrim Road toont Fisher zijn meesterschap op de vierkante millimeter op zijn nieuwste album Ghost Republic.

www.youtube.com/watch?v=p1vQY3O6_hk

www.willardgrantconspiracy.com

(Koos Gijsman)