Zes jaar heeft de Amerikaanse zangeres Carolann Solebello deel uitgemaakt van het folktrio Red Molly. Door privé-drukte verlaat ze in 2010 de band. “Steel And Salt” is haar vierde soloplaat en de tweede na haar vertrek uit het New Yorkse damestrio. Evenals op “Treshold” (2011) en “Glass Of Desire” (2009) werkt ze op dit album samen met producer Fred Gillen jr. “Steel and Salt”  is een plaat, die onder meer is samengesteld uit materiaal, waarvoor  Carolann een jaar lang in het kader van het akoestisch project RealwomanRealsongs wekelijks een nummer pende, opnam en linkte naar een youtubevideo. Terecht of onterecht maar recensies over het nieuwe album “Steel and Salt” van Carolann Solebello duiken nauwelijks op in muziektijdschriften of online magazines.

I’ve drunk my fill of tragedy
bitter metal on the tongue
hills of sand swept out to sea
children taken far too young

Zachter en soberder dan op haar achterliggende platen. Kleine stukjes uit haar leven. Warm en suikerzoet, gekoppeld aan rauwe, kermende emotie en haar satijnen stemgeluid, waarbij tevens een vooraanstaande rol is weggelegd voor Carolanns akoestisch gitaarspel en Fred Gillens bijdrage op de elektrische gitaar. Dit album ademt een sfeer uit, die bij tijd en wijle mij aan de braafklinkende Karen Carpenter of de subtiele gelaagdheid van  het vroege werk van Joni Mitchell doet denken. Een verrekt sympathieke plaat waar ik een groot zwak voor heb.

www.carolannsolebello.com

(Johan Schoenmakers)