Drie jaar geleden werd ik aangenaam getroffen door het album Been Listening van de Engelsman Johnny Flynn. Een veelzijdige man wiens ervaringen als acteur in Shakespearestukken goed van pas kwamen bij de lyrische opmaak van de liedjes van dit album. Naast zijn bovengemiddelde compositorische capaciteiten beschikt Flynn over een sympathiek stemgeluid en is hij een succesvolle bespeler van instrumenten als trompet, viool, gitaar, mandoline, piano, orgel en ukelele. Diep geworteld in de Britse folktraditie is ook zijn jongste album Country Mile. Een wijds programma aan onderwerpen bevolken zijn liedteksten. Een ode aan countryheld Hank Williams, de uitleg aan een kind van Einsteins relativiteitstheorie plus de zoektocht naar gemeenschap in het ik-tijdperk presenteert Flynn zijn gehoor met zijn ontwapende Engelse nuchterheid.

http://www.youtube.com/watch?v=zcp9W20Wdsw

 

Muzikaal lijkt dit door Flynn met bassist en jarenlange vriend Adam Beach samengestelde album in eerste instantie een traditioneel folkalbum. De opzet van de liedjes is op Country Mile minder uitbundig dan op zijn voorganger. De reductie aan instrumentaties komt de zeggingskracht van de liedjes ten goede. Onder de oppervlakte van een folkalbum gaat een wereld aan details schuil waarmee Flynn zijn vele gehanteerde stijlinvloeden uitermate boeiend weet te verklanken. Het komt de dynamiek van het repertoire op dit album ten goede en Flynns subtiele werkwijze maakt dit tot een album dat ook in kringen buiten die van de folkpuristen veel bewondering zal oogsten.

 

www.johnny-flynn.com

(Koos Gijsman)