Ongebreidelde romantiek, de Canadese minstreel Barzin lijkt er een patent op te hebben. Na Barzin (2003), My Life In Rooms (2006) en Notes To An Absent Lover (2010), twee albums die uitblonken in intimiteit, sensualiteit en sensibiliteit, is de zachtmoedige treurwilg terug met een resem melancholieke songs die hart en ziel verwarmen. In de vijf jaar die tussen zijn voorlaatste en dit nieuwe album liggen, schreef Barzin onder meer een dichtbundel die in zijn thuisland goed in de smaak viel en assisteerde hij tijdens de productie van The Slideshow Effect, de intrigerende cd van zijn landgenoten Memoryhouse. In de tussentijd werkte hij op zijn eigen tempo aan zijn vierde album met de bedoeling een plaat te maken waarop overwegend songs in een minimale muzikale verpakking zouden komen.
Zodra je de eerste klanken van All The While hoort, weet je dat Barzin die opzet tijdens de opnames van To Live Alone In That Long Summer heeft laten varen. De ragfijne elektrische gitaar van Nick Zubeck, de ingehouden dramatiek van Alex Grants cello, de subtiele drums van Marcel Bureau en de wonderschone stemmen van Daniela Gesundheit en Tamara Lindeman zorgen voor een dromerige basis waarover Barzin soepel maar immer ingetogen zijn verhalen zingt. Over de wens om zich volledig te verliezen in de liefde in Without Your Light, over eenzaamheid in In The Dark You Can Love This Place, over de onvolkomenheid van de liefde in Stealing Beauty of de ontstentenis en de eeuwige zoektocht naar diezelfde liefde in Lazy Summer. De weemoed druipt als zuivere honing van elke noot die deze bastaardzoon van Colin Blunstone zingt én van elke noot die zijn hoogst bekwame begeleiders spelen. Dit is muziek om midden in de wereld te staan en die toch te ontsnappen.