Singer-songwriter Petra Lugtenburg heeft het gevarieerde ‘Travellers in Our Minds’ uitgebracht. Het album laat zich hier en daar beluisteren als een vervolg op ‘On the Road’ – zelfs het titelnummer van die EP staat erop. Maar ook staan er onverwachte uitstapjes naar de triphop en jazz op. “Dit album is bedoeld als visitekaartje. Ik wil laten zien waar ik me nu mee bezighoud.”

 

Petra Lugtenburg is wat je noemt van vele muzikale markten thuis. Ze trok in het begin van de jaren tachtig de aandacht als zangeres van de New Wave-groep Cloud Nine. Ze zong daarna enige tijd voor The Nits, waarna ze in zeer uiteenlopende muzikale projecten participeerde met mensen als trompettiste Saskia Laroo en jazzpianist Curtis Clark. In 1997 bracht ze haar debuut uit, het veelgeprezen ‘Shellfire’ – een album dat wel als de eerste Nederlandse triphopplaat wordt gezien. In 2012 gooide ze het over een heel andere boeg met de ep ‘On the Road’, een singer-songwritersalbum in de stijl van Joni Mitchell ten tijde van ‘Hejira’. En nu heeft ze in eigen beheer het gevarieerde ‘Travellers in Our Minds’ uitgebracht.

‘Travellers in Our Minds’ laat zich hier en daar beluisteren als een vervolg op ‘On the Road’ – zelfs het titelnummer van die ep staat erop (https://www.youtube.com/watch?v=6sgB-IlUVU4). Een aantal stemmige oude nummers (Catch the Rain, Safe and Sound, Peace in Heaven) passen ook in dat singer-songwritersstramien. Maar elders – in het titelnummer, bijvoorbeeld – keert ze ook terug naar de triphop van ‘Shellfire’. En dan klinkt ze opeens weer als jazz-zangeres – nota bene in het oude nummer ‘Blue’, dat ze al eens in een triphop-uitvoering heeft uitgebracht en nu helemaal gestript op de plaat is gekomen. “Het is een oude opname van mijn stem, met de oorspronkelijke pianobegeleiding van Curtis Clark. In de oorspronkelijke versie was de pianopartij vrijwel weggemixt, nu hoor je pas wat hij deed.”

Door de vele oude nummers op het album en door de volgorde waarin ze staan – met de nummers die een triphop-aanpak hebben gekregen achteraan – krijgt de luisteraar misschien de indruk dat Petra Lugtenburg ze een reis terug in de tijd heeft willen uitbeelden op deze plaat. Het zou de titel ‘Travellers in Our Minds’ verklaren: een reis in gedachten, vervuld van contemplatieve gedachten en nostaligsche overpeinzingen. Maar zo is het niet bedoeld, zegt Lugtenburg. “Het gaat er meer om dat je net ver hoeft te reizen om allerlei indrukken op te doen. Een enkel geluid of een geur kunnen je op weg helpen, zoals in ‘À la recherche du temps perdu van Proust’. Je kunt vervolgens dwalen in je herinneringen of reizen in je gedachten.”

En waarom ze dan de oude nummers opnieuw op de plaat heeft gezet, al is het dan in nieuwe uitvoeringen? “Ik wil meer gaan optreden. Dit album is bedoeld als visitekaartje. Ik wil laten zien waar ik me nu mee bezighoud. De oude nummers zijn nog steeds belangrijk voor me, ik heb ze alleen anders op de plaat gezet dan ik vroeger zou hebben gedaan. Ik wil met het album een brug slaan tussen verleden, heden en toekomst en laten zien dat alles met elkaar verbonden is en hoe relatief het begrip ‘tijd’ is. Het was ook een luxe met een fantastische arrangeur als Hans Hollestelle te werken, waardoor sommige liedjes van ‘On  the Road’ en ‘Shellfire’ een tweede ronde gegund wordt , en hopelijk door meer mensen gehoord zullen worden.”

Voor Lugtenburg zelf zijn de verschillen met vroeger overigens maar klein: “Toen kregen mijn nummers een New Wave- of een Triphop-jasje omdat ik beïnvloed werd door muzikanten met wie ik samenwerkte of die ik bewonderde. Maar als je daar doorheen kunt luisteren, hoor je keer op keer melodieuze liedjes van een echte singer-songwriter.”

Zo hoopt Lugtenburg ook dat ze wordt herinnerd: als een singer-songwriter, en wel een singer-songwriter die ‘grenzen heeft verkend en verlegd’: “Dat komt ook omdat ik nooit helemaal ben doorgebroken. Daardoor heb ik een enorme vrijheid gehad, in tegenstelling tot artiesten die zich avond aan avond moeten herhalen om te voldoen aan allerlei verwachtingen. Ik heb wel volop kunnen experimenteren met triphop, jazz en andere andere muziekstijlen.”

(Jan Bletz)