31 december – Met de oliebollen, appelflappen, de flink gevulde bowl en toastjes met heerlijke salades en de niet te vergeten Jip en Janneke (nep)champagne in de aanslag kies ik om de laatste dag  plezierig uit te luiden voor het album “Goodbye Birdcage” van de in New York City geresideerde Canadese zanger en liedjesschrijver Eric Frisch . Hij heeft een adoratie voor The  Beach Boys, The Beatles en de Motownmuziek. En dat is te merken op zijn debuutplaat. Lekkere muziek vol vermaak en genot om vrolijk van te worden.  Een wandeling door vervlogen tijden,  want de doowop- en potsierlijke beach boyskoortjes, euforische blazers vergezeld van muzikale accenten uit de jaren vijftig en zestig vliegen om je oren op het album “Goodbye Birdcage”.

Heerlijk nostalgische klanken die zo uit de jukebox zouden kunnen komen.Briljante lulligheid en poedersuikerzoete klanken met een romantische inslag. ‘ I see them, walking down the street, all the time those Pretty Girls,And I can’t say a word to them’. Herkenbaar? Die ene bijgebleven kalverliefde. een meisje van de lagere school waar je jaren stiekem gek op was? Ik  vertel niets door. “Goodbye Birdcage” klinkt misschien ietwat  oubollig, – muziek uit de voltooid verleden tijd, maar het bevalt me prima. Voor mij de juiste ingrediënten voor oudjaarsdag.

www.ericfrischmusic.com

(Johan Schoenmakers)