Vorig jaar sprak ik na afloop van een huisconcert bij collega Hans van der Maas de sympathieke Engelse bard Paul Armfield. Ik complementeerde hem met de muzikale verrichtingen van de groep Champs die net als Armfield woonachtig zijn op het eiland White. Uit zijn enthousiaste reactie kon ik opmaken dat de broers Michael en David Champion de trots zijn van de locale muziekscene. Het duo opereert vanuit de stad Ventnor, het voormalige zomerverblijf van Koningin Victoria en Prins Albert. Down Like Gold werd alom geprezen als een sympathiek debuut waarop het duo zijn vocale en instrumentale kwaliteiten royaal etaleert. Ook opvolger Vamala biedt de broertjes Champion de gelegenheid zich te presenteren als een boeiende Engelse popgroep.

Producer Boe Weaver heeft ervoor gezorgd dat het duo op het jongste album stilistisch vlotjes schakelt tussen up-tempo synthpop en folkpop georiënteerde ballads. De combinatie van fraaie vocalen, akoestische snarenpracht en atmosferische synthesizerklanken maken The Champs tot een belofte voor de komende festivals. Een extra punt van aanbeveling wordt gevormd door de toegankelijke liedteksten en pakkende melodielijnen die gemaakt lijken te zijn om een groot publiek aan te zetten tot het in Engeland zo geliefde community singing. Mij persoonlijk imponeert Champs nog het meest wanneer de heren met minimale accenten hun verstilde folkpopliedjes als Forever Be Upstanding At The Door en Roll Me Out inkleden.

www.champschampschamps.com

(Koos Gijsman)